BEDAHŞAN KADEHİ KAYIP NEHİR

SON ÖPÜCÜK

    Mavinin koyu tonlarına sahip koca bulutlu gökyüzünde uzun süren bir ilerleyişin ardından Seçilmişler Kızgın Deniz'i geçerek, hiçbir zarar görmeden Sessiz Orman'a ulaştılar. Ormanda ki kulübesinde yalnız ve huzurlu bir hayat sürdüren Prof. Razor, Ozaklar'ın bulunduğu bölgedeydi. Uygun bir yere oturmuş dalgın ve düşünceli bir ruh haline bürünmüştü.

Belirli aralıklarla başını dik konuma getirip sürekli gökyüzüne doğru bakıyordu. Yüzü solgun görünüyor, içsel anlamda huzursuz ve canını sıkan bir şeyler olduğu göze çarpıyordu. İçini kemiren bu faktörün sebebi az sonra da ortaya çıkacaktı. Prof. Razor yere eğmiş olduğu bakışlarını usulca gökyüzüne doğru kaldırdığında şaşkın bakışlar içinde Seçilmişlerin Ozakları'yla birlikte buraya doğru geldiklerini gördü.

  Prof. Razor'un solgun yüzü aniden tebessümle doldu ve bir ağız dolusu gülümsemeye başladı. Yerinden kalktı ve dikkat kesildi. Şimdi asık halde ki yüzünün yerini mutlu bir güler yüz almıştı. Prof. Razor hemen harekete geçerek Seçilmişlerin inişe geçeceği kısma doğru hafiften koşar adımlarla ilerlemeye başladı.

Seçilmişler de mütenasip bir alana doğru Ozakları ile inişe yeltendiler ve sağ salim bir şekilde karaya inişlerini gerçekleştirdiler. Prof. Razor, Seçilmişlere doğru yol almaya devam ederken, Seçilmişler ise Ozakları'nın üzerinden inerek ayaklarını yeryüzünün toprağıyla buluşturdular. Seçilmişlerin yanına varmış olan Prof. Razor güler yüzlü ifadesiyle, coşkulu bir şekilde hislerini dile getirdi.

Prof. RAZOR: Biliyordum başarabileceğinizi biliyordum! Sizi gördüğüme ne kadar sevindim anlatamam.

Seçilmişlerin de surat ifadeleri Prof. Razor'un ki ile eşdeğerdi. Aynı mutluluğu ve heyecanı paylaşıyorlardı.

LUPUS: Bizde sizi gördüğümüze çok sevindik Profesör!

Prof. RAZOR: Hepiniz iyisiniz öyle değil mi?

RAZZA: Gayet iyiyiz Prof. merak etmeyin.

Prof. RAZOR: Bay Bedahşan'ın Ozak'ı geri geldiği günden beri gözüme doğru dürüst uyku girmedi. Açıkçası sizler için oldukça endişelendim. Ama şimdi sizleri kanlı canlı bir şekilde karşımda görünce çok rahatladım. Sanki omuzlarımdan koca bir yük kalktı.

Prof. Razor bir an duraksamasının ardından, bu defa bir hayli ciddiyetle sözlerine eklemede bulundu.

Prof. RAZOR: Hepiniz gerçekten iyisiniz öyle değil mi? Bu sefer ki de geçen defasında ki gibi olmasın...

Bu söz Seçilmişlerin gülümsemesine sebebiyet vermişti.

ANYELA: Hayır, bu defa hepimiz gerçekten iyiyiz Profesör.

Bu yanıtın üzerine Prof. Razor'un bir anlık ciddi suratı, tekrar güler yüzlü haline dönüş yaptı.

Prof. RAZOR: Buna sevindim.

ANYELA: Bizde bir an önce Koruyucular Diyarına dönsek iyi olur. Malum görev için bizden haber bekliyorlar.

Prof. RAZOR: Haklısınız, haklısınız. Hadi ne duruyoruz öyleyse bir an önce gidelim.

  Hep birlikte adımlamaya başladılar. Prof. Razor ve Seçilmişler normal adımlarla gönül rahatlığı içinde ilerleme kaydediyorlardı. Bu şekilde orman içinde yol almaya da devam ettiler. Bu sıralarda ise aralarında şu istişareler geçiyordu.

Prof. RAZOR: Anlatın bakalım neler oldu?

NORM: Fazlasıyla uzun bir hikâye...

Prof. RAZOR: Yine başınıza gelmedik kalmadı mı yoksa?