"Hindi ka pa ba uuwi sa atin, Lori?"
I am currently on a vacation katulad ng sinabi ni Tita. It is not that I want a break but I am thinking what is better for me.. and Dark. It's been how many months..
Before leaving, humingi ako kay Lord ng sign kung tutuloy ako o hindi, and you know what happened?
Flashback
"Dark! Dark!" hinabol ko siya hanggang sa maabutan ko. Hinihingal kong hinarangan ang kotse niya para hindi siya makaalis. "What now, Ms. Stranger?"
"Usap tayo!" ngiting ngiti akong nakatingin sa kaniya kahit hinihingal. "What? Stop stalking me, alright? I have a girlfriend."
"Babe!" sigaw ng isang babae at nagmamadaling pumunta sa lugar namin. Nang mapansin ako ay tiningnan niya ako from head to toe. PROBLEMA NITO?!
"Who are you?" kahit nakangiti ay alam kong plastic iyon. Sometimes, naiinis ako na kaya kong makabasa ng tao based sa way ng pagsasalita o pagkikilos. Hindi ko mapigilang mapairap sa kaniya.
Girlfriend ni Dark? Impossible. Dark doesn't prefer bitchy girls. I'm his type.
Napayuko ako nang may marealized. Limot ni Dark ang buo kong pagkatao at walang naalala bukod sa pangalan ko na hindi niya rin naman matatandaan kung hindi ako nagpakilala.
Marahas akong hinila ng babae para makadaan sila at wala na akong maggawa kahit muntik na akong mapaupo sa kalsada. Akala ko tutulungan niya ako pero.. "Leave. I don't want to take someone on the hospital. You better go home," malamig na sambit niya. This is not the first time to hear a heartbreaking line from him pero ganoon pa din. Nadudurog pa rin ako. Umalis sila at iniwan ako doon. I sighed. Maybe this is a sign.
I found myself walking in the park. Naupo ako sa riverside. We used to watch sunsets here...
Tumayo ako at muling naglakad lakad. Nang mapadaa ako sa isang kainan ay agad na napansin ko ang salitang LEAVE. Malaki ang pagkakasulat ng salitang ito bagamat ang buong ipinahihiwatig ay 'Do not LEAVE your things unattended'
Grabe sa signs, Lord. Natawa ako sa sarili ko. Agad ko na kinuha ang phone ko at tinawagan si Tita.
"Yes, hija?"
"Kailan po ako pwedeng umalis?"
End of flashback
I sit beside the seashore. Too relaxing pero masyado ring malungkot dahil naalala ko ang lahat.
I don't know why but everytime I wake up in the morning, I'm hoping to see Dark beside me. I miss him..
***
"Hindi muna po ako sasama pauwi, ingat na lang po kayo," ngumiti sa akin si Mama. "Mag-ingat ka dito" tumango ako at inihatid ko sila palabas. Nang makaalis sila ay agad akong bumalik sa pags-stayan ko.
This was actually a rest house. Masyadong malaki para sa akin na mag-isa pero kumportable naman sa loob. Sa labas ay ang malawak na dagat, maganda ang ambiance at sobrang relaxing.
[Dark's POV]
"Baby, c'mon! Let's watch the sunset together!" she clings her arms on me. I shake my head.
"Why?" she pouted.
I am always dreaming about someone who was with me while watching sunset but her face is always blurred. Some of my memories are now coming back but it feels like there is really a part of me that is empty. Heart?
