GİZEMLİ ...

NEYİN CEZASI?

Mutluluk gelip geçen bir duyguydu. Hayat zor bir oyundu. Dünyada yaşamak bir hediye değil cezaydı ama neyin cezasını çektiğini bilmiyordu. Onun hayat görüşleri diğer çoğu insanınkinden oldukça farklıydı. Diğer herkes dünyada olduğu için mutluluk duyar mıydı bilinmez ama onun kadar kimse sıkılmamıştı bu dünyada yaşamaktan. Neden yaşadığını bilmiyordu , niye bu dünyaya geldiğini, niye bu yaşadığı lanet olası hayatı seçtiğini. Hiçbir şeyi bilmiyordu. Kendini bir kafeste gibi hissediyordu adeta

***********************************************

Odanın içerisi karanlıktı. Perdeler o kadar kalındı ki odanın içerisine tek bir ışık hüzmesi bile girmiyordu. Güneş ışığı sanki bu odayı terk etmişti. Herkes gibi , hayatındaki herkes her şey gibi , mutluluk gibi , aşk gibi her duygu gibi güneş ışığı da bu odaya uzun zamandır uğramıyordu.

**************************************  

Mutfaktan yemek kokusu geliyordu.Ama pek hoş bi koku değildi. Hafiften yanık kokusuyla burnu rahatsız oldu ve yattığı yerden zorla da olsa kalktı. Kalkarken yorganı üstünden atmadan hatta ona sarılarak yürümeye başladı mutfağa doğru. Mutfağa girdiğinde eskimiş tezgaha uzanarak eline geçirdiği kaşıkla yemeğin tadına baktı. Tuzunu fazla kaçırdığını fark etti ama umursamadı. Yemeği ocaktan aldı ve bir tabağa özenle koydu kalanını ise başka bir tabağa koydu. Oturma odasındaki masaya önce çatalları sonra bıçakları özenle dizdi ve yemek masasının ortasına gereken her şeyi yine aynı özenle yerleştirdi. Daha sonra odasına giderek gardırobunu açtı ve önce gömleğini giydi daha sonra ütülenmiş bir şekilde askıda duran siyah bir takım giydi. Üstünü giyindikten sonra aynada kendisine bakmak istedi kafasını kaldırdı ve tekrar aynı hızla geri indirdi , bakamıyordu kendine , ne halde olduğunu görmek istemiyordu adeta. Gözlerinin içindeki çaresizliği , yorgunluğu , bıkkınlığı ne başkasına göstermek ne de kendi görmek istiyordu. Aynaya bakmadan saçlarını da düzeltmek istiyordu, eline bir tarak aldı ve saçlarını taramaya başladı aynaya bakmadan , upuzun boyuna bakmadan sadece ayaklarının ucuna bakarak hazırlanıyordu. Niye hazırlanıyordu ki kimse onun yanına gelmeyecek aradığı kişi ise şuan çok uzaklardaydı.

O ise hazırlanmasını büyük bir özenle bitirdikten sonra kendisini görmeden odadan ayrıldı ve yemek masasına geçti ve yine haberi olmadan yavaşça rüyalara doğru daldı...

*******************************

Yaz o kadar güzeldi ki güneşin girmediği ev kalmamıştı adeta, herkes dışarıda gezip eğleniyorlardı ve ailecek dışarıya çıkıyorlardı. İşte o günlerden birinde , daha yaprağın dalından kopmadığı o gelip geçici mutluluk günlerinden birindeydi

Denizin dalgalar sesleri arasında iki kişinin mutlu gülüşleri dikkat çekiyordu. Gelip geçici mutluluk rüzgarı bu sefer bu anne oğulu ziyaret ediyordu galiba. Saçlarına aklar düşmüş bir anne ve onun yanında annesine benzeyen fakat babasının kopyası olan bir oğlan vardı ve yemyeşil gözleriyle etrafa bakıyordu. Denizin dalgasına , martıların sesine dikkat kesilmişti annesiyle birlikte onları izliyordu.

Gözleri özellikle kirpikleri çok dikkat çekiyordu bu çocuğun , gören bir kez daha bakmak isterdi bu yemyeşil gözlere. Annesi de gözlerini ayıramıyordu oğlundan. Her baktığında yıllar önce kaybettiği eşini görüyordu çünkü Arat' ta.

Arat aynı ismi gibi güçlü ve cesur bir karakterdi. Annesini sık sık ziyaret ederdi. Her zaman onun yanına babasının aldığı ve çok sevdiği çiçeklerle giderdi . Bu ak saçlı kadın ise bazen onu tanırdı hoş geldin oğlum derdi oğlunun babasını andıran yemyeşil gözlerine bakarak. Bazense yıllardır onun yanında olan aylarca karnında bin bir zahmetle taşıdığı oğlunu hiçbir şekilde hatırlamazdı.

Arat annesinin gözlerine çaresizce bakarak ona bir kez bile olsa adıyla seslenmesini , oğlum demesini beklerdi. Her annesinin yanına gittiğinde gözleri yaşlı dönerdi, son kez gittiğinde ise yine aynı şekilde hazırlanmıştı ve annesine mis gibi kokan mükemmel görünümlü çiçekler yaptırmıştı

Annesinin bulunduğu odanın kapısını açtığında ise gördüğü manzara karşısında şoka uğradı. Odanın tüm ışıkları kapanmıştı sadece içeriye sızan güneş ışığı onu kör olmak isteyeceği şeyler görmeye zorluyordu...

Neyin cezası olduğunu bulmuştu, aşkın cezası