ÖLÜM KATILIĞI

4 1 0
                                    


Ölüm O'na çok yakındı, birazdan ölecekmiş gibi hissediyordu, hayatının sonuna gelmişti,ama yapcak bir şey yoktu, başa gelen çekilirdi. 

Gözlerini açtığında hastanedeydi.Doktorlar onun başında duruyordu. Ölmüştü.. Kendisini izlemek garip geliyordu uzaktan da olsa kendine bir kez daha bakmak istedi, gözlerinden yaş yerine kanlar damlıyordu, doktorlar kendi aralarında konuşuyorlarken duydu. Köprüden atladığında kendini kaybetmişti. Ağzı gözü kanlar içindeydi. Üstelik yan masasında da bir kız vardı. İsminin o kişi olmamasını istedi çaresizce..

Ya Gece ise ismi ya Gece ise o yan masada yatan.Ya o güzeller güzeli kız onu kurtarmaya çalışrken kendini kaybettiyse, düştüyse, ki izler de bunu gösteriyordu. Bilekliğinden tanıdı Gece'yi.Biliyordu Arat, ona kim doknursa yanıyordu.Sadece kendisini değil Gece'yi de mahvetmişti.Gece ise sanki halinden memnun gibiydi, ölüm tam da üzerlerine çökmüştü. Doktorlar ikisininde üstündeki beyaz örtüyü örttü ve onları yalnızlığa terkettiler.Sadece yalnızlığa mı, tabi ki hayır, soğukluğa, çaresizliğe, yorgunluğa, terkettiler, çünkü yapcak bir şeyleri kalmamıştı. Bu sefer her seye çözüm bulan Arat da bir şeylere çözüm bulamıyordu artık.Ölüm belki de çaresi olmayan tek şeydi.Ölüm geldiğinde ruhları ne kadar huzur bulsa da bedenlerinin katılığı ve soğuğa karşı gösterdiği tavır derilerine sertlik ve katılık olarak yansıyordu.Damarları durmuştu, artık kan akmıyordu hiçbir yerlerinden.Ölüm her seyi bitirdiği gibi onların acılarını da bitirdi.İkisi de tarihe gömüldüler.Belki başka zamanda yanyana olacak olan bu ikili artık gözlerini huzurla yumdular.Ölüm , kucağında çaresizlikle onu bekleyen diğer kişilere gitmek ve ansızın hayatlarını darmadağın  etmek için başka kurbanlara uçmaya başladı.

"Güzel hikaye dedi " Arat , Gece'nin elindeki kağıtlara bakarken. Bir karakalem çalışması vardı ortada.Gece Arat'ın onu izlediğini farkına vardı , başını kaldırıp Arat'a baktı.


GİZEMLİ ...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin