Well done you || L.H & A.I ✔

☆43☆

Alex zauważyła cztery zakapturzone postacie zbliżające się w jej kierunku i od razu ruszyła w ich stronę. Wiedziała, że to oni. Zatrzymała Ashtona w połowie drogi i go przytuliła, a reszcie wskazała salę, w której była Magda.
Luke poprosił chłopaków, żeby zaczekali na korytarzu i wszedł na salę.

Chłopak nie patrząc na nią usiadł na krześle obok łóżka ze wzrokiem spuszczonym na swoje ręce. Po dłuższej chwili poczuł jak Magda łapie go za rękę. Podniósł głowę i na nią spojrzał.

- Po co tu przyszedłeś? - mruknęła dziewczyna.

- Martwiłem się o ciebie...

- Niepotrzebnie.

- Nadal jesteś zła?

- Nie, ale... Możemy pogadać później?

- Coś się stało?

- W pewnym sensie...

- Jasne - Luke pocałował ja w czoło.

- Pamiętaj, że cie kocham.

- Ja też cię kocham. A kiedy wychodzisz? Lepiej się już czujesz?

- Dzisiaj po południu. I tak, już lepiej.

- Cieszę się. Byliśmy akurat w Londynie...

- Nie musiałeś tu przyjeżdżać.

- Martwiłem się, tęskniłem i chciałem tu przyjechać. - dziewczyna westchnęła.

- Muszę z tobą porozmawiać. Jak wrócę.

- Zaczynam się bać...

- Mimo wszytko dziękuję ci za to, że przyjechałeś.

- MADDIE! Nareeszcie! - Michael podszedł do jej łóżka i ją przytulił

- Mikey, tęskniłam idioto! - Magda w miarę możliwości, na jakie pozwalało jej szpitalne łóżko również go przytuliła.

- Jak się czujesz?

- Już dobrze, nie martwcie się.

- Jesteś naszą siostrą, to obowiązek się martwić.

- Skończ już, blondi. Za parę godzin wychodzę, możecie wrócić do domu, a mnie zawiezie Luke. Jak będzie chciał.

- Zawiozę cię.

- Dzięki. To wy wracajcie, Mike.

- Na pewno?

- Tak, idź.

Michael, Ashton, Calum i Alex wrócili do domu zostawiając Luke'a i Mad samych.

Magda długo rozmyślała nad tym, o czym za chwilę chciała powiedzieć swojemu chłopakowi. Siedzieli w kompletnej ciszy w samochodzie, dlatego dziewczyna lekko się przestraszyła kiedy Luke się odezwał.

- To o czym chciałaś porozmawiać?

- Umm... O nas...

~~~~~~~~