Ve Sen Geldin (Tamamlandı)

1.6

Birkaç bölüm sonra, olayların seyri ilginç bir şekilde değişecek :) şimdiden dipnot olarak bırakayım buraya 😇

İyi okumalar ❤

&

Banu ablaya yardım ederek geçirdiğim, zihinsel olarak berbat bir günün akşamıydı.

Babam işten geleli neredeyse 10 dakika oluyordu ve biz bahçeye hazırladığımız yemek masasına oturmak için babamın banyodan çıkmasını bekliyorduk, Banu abla ile.

Dün akşam babam 'Çalışmayacaksın' derken bu kadar ciddi miydi hatırlamıyordum ama her şeye rağmen sabah kafeye gitmek için hazırlanmıştım. Babama görünmeden otobüsle gitmeyi planlıyordum fakat babam evden çıkmama müsade etmemiş, Banu ablayı da sıkı sıkı tembihlemişti evden çıkmamam için. Ardından beni gözyaşları ardında bırakarak kendisi iş için çıkmıştı.

Dalgınlığımdan babamın merdivenlerden inişini belirten seslerle sıyrılırken, bize bakmadan bahçeye çıkıp masaya oturmasını izledim.

Dün akşam ki çıkışları yüzünden Banu ablaya da küsmüştü.

Bu hareketiyle Banu abla ile göz göze geldik.

"Çocuk gibi." dedi hafifçe gülümseyerek. Ardından elini sırtıma koyup bahçeye yönlendirdi.

Yemekleri servis ettiğimde bile babam bakmamıştı yüzüme. Herkes tabağına gömülürken babamın duygusuz ses tonunu işittim.

"Bugün gittim konuştum patronunla. 500 lira tazminatı varmış işini bırakmanın. Sözleşmende öyle yazıyordu."

Gözlerini bana çevirip devam etti.

"Ödedim tazminatı. Bir daha gitmeyeceksin, artık oranın çalışanı değilsin."

Gözlerim dolarken hiçbir şey söylemeden yemeğimi yemeye devam ettim. Ben orada çalışmaktan mutluydum ama babam bunu bir hiç uğruna engellemişti.

"Bana bak Miray. Bir daha Kadir denen çocukla da görüşmeyeceksin."

"Baba, o benim arkadaşım. Neden engel oluyorsun ? Ne zararı oldu sana ?"

Hışımla elinde ki çatalı masaya koydu.

"Ne arkadaşlığı Miray? 20 yaşına geldin, bu zamana kadar Demirler dışında tek bir arkadaşın olmadı. Kadir nerden çıktı ?"

"Hayatım, biraz dinlemeye çalış. Demir ve diğerleri mükemmel değil ve Miray'ın başka arkadaşlar edinmesi kadar normal bir şey yok."

Banu ablanın ılımlı sesiyle babam ona döndü.

"Lütfen Banu, Miray'ı savunup durma. Bilmediğim bir şey varsa söyleyin, onun dışında Demir ve diğerlerinin kötü olduğunu ima edip durmayın bana."

Anlatmaya ne gerek vardı ki?  Babam, benim düşüncelerime değer vermiyordu tam da şu anda. Eğer anlattıktan sonra duygularıma değer verecekse, hiç vermemesi daha samimi olurdu.

Banu abla, sadece aramızda ufak bir tartışma geçtiğini babama birkaç kelimeyle anlattı fakat ne babam ses çıkardı ne de ben. Babam da pek inanmışa benzemiyordu zaten. Ama ısrar etmedi konu hakkında.

Kesin hükmü vermişti zihninde.

Yemekten sonra odama çıkarken, bugün ki yokluğum hakkında bana onlarca kez mesaj atan Kadir'e cesaret toplayıp, durumu anlatan bir mesaj attım.

Utanıyordum.

Babam, duygu ve düşüncelerime saygı duymadığı için bu durumdan utanıyordum.

Kadir ile durum hakkında bir süre konuştuktan sonra odamın balkonuna çıkıp puf koltuğa oturup, sosyal medya hesaplarımda gezmeye başladım. Ve gördüğüm fotoğrafın ardından hüzünle kapattım gözlerimi.

Sınıftan bir kız paylaşmıştı resmi. Bugün cumartesiydi ve planladıkları akşam yemeğini bugün yemişlerdi.

Lüks bir restaurant olduğunu anladığım mekanda büyük masada yaklaşık 30 kişi vardı ve orta kısımlarda net görünen kişiler kalbimde bir bıçak yarası daha açmıştı.

Demir ve Zeynep, masada yan yana oturuyorlardı ve Zeynep ellerini siyah gömleğiyle oldukça asil görünen Demir'in iki omzuna koymuştu. Kameraya doğru yaklaşma bahanesiyle Demir'e yaklaştığı buradan bile belli oluyordu ama beni en çok yaralayan şey kızın yüzünde ki gülümsemeydi. Demir ise ciddi bir yüz ifadesiyle kameraya bakıyordu.

Zeynep bizim sınıfta bile değildi. Demir mi davet etmişti onu?

Gözyaşlarım akarken, burnumu derince çektim ve telefonuma gelen mesajla bir kez daha karanlığa gömüldüm.

Anonim : "Polisler beni birkaç güne avlarlar, o yüzden onlardan önce karşına çıkayım diyorum. İskele kafede, yarın saat 09.00da. Sabah serinliği seni görmek için hoş bir zamanlama olacak , sarışınım."