Evet ne diyeceğimi bilmiyorum o yüzden direkt hikayeye başlamak istiyorum.
Deniz'in bakışından;
Onu birçok kez görmüştüm kim olduğunu biliyordum ne yapmam gerektiğini de. Şimdiyse onu takip ediyordum evinden 2 durak önce inip yürüyordu. Normalde inmesi gereken durakta indim ve ara sokağa saptım çünkü kalabalık yerleri sevmezdi. Her zamanki donuk ifadesi ile önümden geçti. Etrafına soğukluk saçıyordu ama okulda ve evinde adeta güneş gibi sıcak olduğunu biliyorum. Arkasından yürürken yandaki bahçeden gül kopardım ve kısa yoldan apartmanın önünde beklemeye başladım. 7 dakika sonra apartmanın önüne gelmişti apartmanın giriş kapısına yönelirken "Buyur bu sana." Diyerek gülü uzattım ve şaşırarak aldı bana bakıyordu çok utanmıştım ve bir şey demeden oradan uzaklaştım.
