Pagkababa ko sa backstage ay sinalubong ako ni mommy ng yakap. At doon ay diko na mapigilan ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan.
I cried silently in the arms of my mother.
Nang mahimasmasan na ako ay umalis na ako sa pagkakayakap.
"Mom..."malungkot na sambit ko.
" Shhh...I'm so proud anak...ang galing galing mo. It's just that, maybe hindi pa ito ang time para sayo. Pero I believe na darating din ang time na iyon."she smiled genuinely.
"May kasama nga pala ako"she said then may biglang nagpakitang lalaki.
Oh My god!
"Muel-ah!"
tawag niya sakin.
"Sungcheol-hyung!"tumakbo naman ako tsaka nagkayakap kami (bro hug).
Si Sungcheol-hyung ay nakasama kong trainee noon pero member na siya ng Group na Seventeen. Actually, dapat magdedebut din ako kasama sila ngunit...nevermind.
"Hyung! Kamusta na? And anong ginagawa mo dito?"takang tanong ko sakanya.
"Ok naman kami pinapakamusta ka pala nilang lahat tsaka I'm here to support our baby Muel"ngiting sagot niya.
"Siguro nadisappoint ka no? Nasayang pagpunta mo." malungkot na sabi ko.
"Actually, No. Though ineexpect ko na kanina na isa ka sa makukuha. Pero naka-unexpected talaga. Pero I'm so proud. Ang laki na ng improvement mo. Wala ng bahid ng BABY Muel. Pero always remember that you're still our BABY. And always remember that we're always here, your hyungs for you. Don't give up Muel you're very talented. I know darating din ang time na mapupursue mo ang mga pangarap mo."parehas sila ng sinabi ni mom. Pero kelan naman kaya ang TIME na yun?
"Thank you hyung ah" nginitian naman niya ako.
"Tiwala lang"dagdag niya.Kasabay nun ang pag vibrate ng phone niya.
"Muel, I wish magkasama pa tayo ng matagal but I need to go na"
"No, it's ok hyung. Thank you for coming and pakumusta na din kina hyung"sagot ko naman.
"Yes, makakaasa ka" Bye! FIGHTING!" sigaw niya pa bago umalis.
Pagkaalis naman ni hyung ay may biglang dumating na lalaki.
"Uhm excuse me, I'm from brave ent. You're Kim Samuel right?" pakilala niya.
"Uh, yes sir I'm Kim Samuel"nakipagkamay naman ako sakanya.
"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa"sabi niya." We're producing songs and I want you to be our artist. You're very talented kaya nga naghihinayang ako ng di ka mapasama. You're the perfect artist sa mga kantang prinoduce namin so if you're interested..."may kinuha siya sa pocket niya."...here's my card, you can call me or you can come to our company anytime" binigay niya naman ito sa akin.
Oh my god! Hindi ko alam ang irere act ko. Is this the right TIME? Tumingin ako kay mom at nakita ko siyang nakangiti sa akin.
"Thank you sir! Thank you!"sabi ko diko talaga alam irere act ko.
Tumango naman siya." You can take your time to decide. I have to go. Just call that or come to the company"pagpapaalam niya.
"Thank you again sir"sabi ko tsaka nag-bow.
Hinarap ko si mommy at bigla siyang niyakap at bumuhos na naman ang luha ko.
Parang roller coaster ang araw na ito. Ang daming emotions.
Nagsilapitan naman ako sa mga iba pang nag audition tsaka nagpalitan ng encouraging words at nag-congratulate'an. After that ay umuwi na kami ni mom.
Pagkababang pagkababa ko ng sasakyan ay nagpaalam na ako kay mom. Ramdam na ramdam ko ang pagod. Nag-ayos muna ako bago matulog.
Habang nakahiga ako...naisip ko na naman ang nangyari kanina at diko namalayan na may tumulo na palang luha. Hindi naman ako palaiyak eh. Siguro masakit lang talaga sa pakiramdam na failed na naman. Pero sana naman sa next attempt ko sa pagpursue ng pangarap ko success naman. FIGHTING! I will never...NEVER give up. At diko namalayang nakatulog na pala ako.
