Ben Sokak Kızıyım -TAMAMLANDI-

11.bölüm

Medya:Begüm Karaman...

Arslan'dan...

Tüm gece uyku girmedi gözüme düşünmekten. Ne ara bu hale geldiğimi sorguladım. Bir de şu aşk meselesi var. Ben aşktan anlamam ki abi ne aşkı ya. Saçmalık...

Bunları düşünürken kendimi yine onun odasının önünde buldum. Ne zaman kalkıp buraya geldiğimi bile bilmiyorum. Ayaklarım sanki benden bağımsız gibiler.

Kapıyı yavaşça açıp içeri baktığımda uyanıkken ki manyak halinin aksine masum bir kadın vardı karşımda. Öyle güzel, o kadar benimdi ki...Tabi o benim olduğunu şimdilik kabul etmiyordu o ayrı.

"İzlemeye devam edeceksen mısır patlatalım Arslan."

Bu kız acaba önceki hayatında komando falan mıydı? Her seferinde beni biraz daha şaşırtmasına alışmam lazım aslında.

Yatağın yan tarafına uzanıp Begüm'e döndüm. "Güzelim senin bu uyku sorununu ne yapıcaz? Her şeye uyanıyorsun. Bölünen rüyalarına yazık. Belki beni görüyorsundur falan. Yarım kalmasın..."

Tısladı her zamanki gibi. "Tüm gün yüzünü görmek yetmiyormuş gibi rüyamda da mı seni görücem? O rüya olmaz ki kabus olur ancak. Ayrıca az daha konuşursan yarım kalan tek şey senin ufaklık olacak?"

Kaşlarımı çattım. "Ufaklık?"

Sinsice sırıttı. "Acı gerçeği ilk benden duyuyorsun galiba."

"'Ah Arslan! Daha hızlı!' diye altımda inleyen Begüm Karaman sen değil miydin yoksa?"

Az önceki sırıtması silinmiş yanakları pembeleşmişti. Bu hali benim yüzümdeki sırıtmayı da sildi...Tek yaptığım dudaklarına saldırmak oldu. Az önce Begüm'ü alt etmiş ama tadını çıkarmak yerine dudaklarını sömürmeyi tercih etmiştim. Kesinlikle iyi değildim bence.

Kısa öpüşmenin ardından elim sütyensiz giydiği tshörtüne gidince durdurdu.

"Çık odamdan!"

Çık mı dedi o? Az önce benim öpüştüğüm başkası mıydı acaba diye düşünmedim değil. Gayet güzel karşılık vermişti çünkü.

"Çıkamam..."

"Beni zorlama Demirhan. Seninle yatmak istemiyorum! Yaklaşıp aklımı karıştırma!"

Gülümsedim. Hayır hayır sırıtmadım. Tatlılığına gülümsedim. Ben yaklaşınca karşı koyamadığını bu kadar sert söylemiş olmasa kesinlikle söylediği en güzel şey olabilirdi.

"Bana karşı koyamadığını biliyorum. Ve bunu seviyorum."

Begüm gözlerini kıstı. "Dışardaki başka adamlardan farkın yok. Başka biri de yaklaşsa aynısı olurdu. Çünkü karşı koyamadığım sen değilsin!"

Az önce gülümsemiştim değil mi? Şimdiyse sinirden boynumdaki damarın patlamak üzere olduğuna emindim. "Ne demek lan başkası da yaklaşsa aynı olur?? Olmaz aynı falan Begüm! Olmaz!! Sana benden başka biri dokunursa önce onu gebertirim sonra da..."

"Sonra da beni öldürürsün anladık..."

Tehlikeli bir sırıtışla yaklaştırdım dudaklarımı dudaklarına. Beklentiyle dudaklarıma bakarken cümle kurmak zor olsa da dilimi üst dişlerime çarptırıp çıkardığım küçük bir 'cık' sesiyle konuşmaya başladım.

"Öldürmem...Tavan arasına bağlar benden başkasının seni görmemesini sağlarım. Canım istedikçe de..."

Parmaklarımı yanağından başlayıp boynunda gezdirdikten sonra kolundan aşağıya indirdim ve devam ettim. "Seninle sevişirim..."