Ben Sokak Kızıyım -TAMAMLANDI-

46.bölüm

Arslan'dan

Vedat'ın evine geldiğimizde hızla kucağıma aldım Begüm'ü. Yine o lanet alt kata indik. Begüm'ü kaybetmekle yüz yüze geldiğimden beri nefret ettiğim bu yere son zamanlarda çok sık gelmeye başlamıştım. Şimdi yine Begüm için burdaydım ve bu kez ne olduğu hakkında bir fikrim yoktu.

"Neler oldu Arslan. Nasıl bu hale geldi Begüm?"

Düşüncelerimden sıyrıldım. "Bilmiyorum. Uyuyorduk sonra ben sesini duydum. Acıyla kıvranıyordu. Ateşi de çok yüksekti ve nefes alış verişi de düzensizdi."

Muayene etti Begüm'ü. Sonra bana döndü. "Bize hastane ortamı lazım. Tahliller röntgenler...Burda onlar yok Arslan. Acele etmeliyiz..."

"Neyi bekliyoruz o zaman burda lan! Baştan söylesene!!"

Tüm öfkemi Vedat'tan çıkartmak ister gibi bağırdıktan sonra beraber çıktık evden. En yakın özel hastaneye gidene kadar Begüm'ün titreme ve ateşi artmıştı.

Sonunda hastaneye geldiğimizde önce nesi olduğunu anlamaya çalıştılar. En son bir kadın doktor gelip incelediğinde dediği şeyle kanımın donduğunu hissettim. "Hemen ultrasonu hazırlayın. Dış gebelik olabilir!!"

Tüm müdahalelerden sonra ameliyathaneye doğru götürürlerken Vedat doktordan bilgi alıyordu. "Sorun nedir doktor hanım? Begüm..."

Doktor kısaca özetledi. "Dış gebelik oluşmuş. Ve bebek kesede öldüğü için anneyi zehirlemeye başlamış. Ameliyat sonunda detaylı bilgi veririm."

Ardından koşturarak koridorun sonundaki ameliyathaneye girdi. "Dış gebelik ne Vedat? Deliricem bebek anneyi zehirliyor ne demek!!"

Vedat da üzülmüştü belli ki ama şuan hiçbir şey umrumda değildi. Sadece bir cevap istiyordum. "Konuş Vedat!!"

"Dış gebelik döllenmiş bir yumurtanın rahmin içinde değil dışına yerleşmesidir. Genelde de fallop tüplerinde gerçekleşir ve zamanla büyümeye başladıkça tüplerde gerilmeden dolayı yırtılma ve kanama olur. Erken farkedilmezse anne iç kanamadan...Bir de bebeğin kesede ne zaman öldüğü ve zehirlemeye başladığını henüz bilmiyoruz. Eğer zehir yayıldıysa Begüm'ü de..."

Bağırdım öfkeyle. "Kes sesini!! Öyle bir şey olmayacak!!"

"Arslan bak Begüm güçlü bir kadın. Eminim üstesinden gelecek ama sen yine de kendini hazırlamalısın."

Yakasına yapışıp sarsarken gözümden bir damla yaş aktığını hissettim. "Hazırlamıycam Vedat! Onun olmadığı bir dünyaya kendimi hazırlamıycam!! Onu zehirleyen bebek...O benim de bebeğim ama bir tek annesini öldürmesi haksızlık!!"

Bedenimin titremesine engel olamayınca duvarın dibine çöktüm. En son ne zaman bu kadar yıkılmış hissetmiştim? Galiba annemin cesedini bulduğumda...Eğer Begüm'ü de kaybedersem...

O sırada omzuma dokunan elle kafamı kaldırdım. Selim abiydi...Yanıma çöküp gözlerime baktı. Bir şey söylemedi ama onun da şu an iyi olmadığı belliydi. "Annem seni bıraktığında ne hissettin??"

Yutkundu. "Birinin ruhumu içimden çekip aldığını...Artık yaşamadığımı hissettim."

"Şu an birisi benim de ruhumu sökmeye çalışıyor. Ve eğer onu kaybedersem...Onsuz olmaz anlıyor musun?? Ben senin kadar güçlü değilim. Yıllar sonra hayatıma giren en güzel şeyi kaybedemem! Hem de bize ait bir can uğruna..."

Artık engel olamadığım yaşlar görüşüme engel olurken bana sarıldığını hissettim. Ben de bıraktım kendimi sarıldım. "Gitmesin benden baba...Gitmesin..."