Ben Sokak Kızıyım -TAMAMLANDI-

55.bölüm (Vedat-Aydan özel)

Vedat'dan...

Aydan'ın okul konusunda verdiği tepkiden sonra bir kaç gün onu rahatsız etmedim. Nerde hata yaptığımı düşünürken Cenk'le konuşmaya karar verdim. Ne diyeceğimi ya da ne söylemem gerektiğini bilmiyordum ama ondan başka Aydan'ı sorabileceğim kimse yoktu.

Bara gidip Cenk'i buldum. "Selam Cenk..."

Enstrümanları kontrol eden Cenk sesimi duyunca bana döndü. "Selam. Hayırdır?"

"Vaktin varsa biraz konuşalım mı?"

"Konu ne?"

Vereceği tepkinin sert olmamasını umarak cevap verdim. "Aydan..."

Cenk'in kaşları çatıldı. Bir şey demeden kenadaki bir masaya doğru ilerledi. Ben de peşinden gidince karşılıklı oturduk.

"Kardeşime ilgin olduğunun farkındayım. Eğer söylemek istediğin şey buysa..."

Kestim sözünü. "Mesele o değil. Ama o konuda yanılıyorsun. Ben ona ilgi duymuyorum."

Cenk emin olduğunu sandığı şeyin yanlış çıkmasıyla şaşırsa da cümleme devam edince daha da şaşırdı.

"Ben kardeşine aşık oldum Cenk. Sana tutup da aramızı yap demeyeceğim korkma. Sadece ben onun için bir şeyler yapmak istedim. Okula geri dönmesi için uğraştım ve Arslan'ın yardımıyla her şeyi ayarladık. Ama..."

Cenk tamamladı. "Ama Aydan kabul etmedi."

Cenk de sıkıntıyla söylemişti son cümleyi. Çünkü tahminen bu tepkinin sebebini biliyordu. Sinirlenmeye başlayınca kendimi savunma ihtiyacı hissettim. "Bunu bir karşılık beklediğim için yapmadım. Sadece mutlu etmek, hayallerini gerçekleştirmek istedim.  Doktor olmayı ne kadar istediğini o gün gözlerinde görmüştüm ve buna ulaşması için yardım ettim. Ama kabul etmedi...Halbuki sevineceğini sanmıştım."

"Neden okulu bıraktığını sana anlatmamış. Anlatmasını da beklemiyorum zaten. Bana da düşmez anlatmak ama senin niyetinin kötü olmadığı ortada. O yüzden tek diyebileceğim Aydan ve sen olmazsınız...Aydan erkeklerden nefret ederken sana şans vermeyecektir. Onu boşuna bekleme..."

"Ben beklemesem ne olur ki. Kalbim onun için attıkça bir umutla bekleyecek sevmesini..."

"Aydan sevemez. Hiç kimseyi sevemez. Yani bunun seninle ilgisi yok."

İyice kafam karışmıştı. Bir insan sevgiden neden kaçardı ki. "Peki neyle ilgisi var? Neden sevemiyor kimseyi?"

Cenk etrafına bakındı bir süre. Kimsenin duymayacağından emin olduktan sonra biraz öne eğildi. "Kardeşimin geçmişi ikinize de zarar verir çünkü. Uzak dur...O seni mutlu edemeyecek kadar yaralı."

Başka bir şey demeden kalktı ve sahnedeki enstrümanların yanına döndü. Ama şimdi biraz daha durgundu.

Ben de yeniden Arslan'a gitmeye, ondan yardım almaya karar verdim. Bardan çıkıp eve gittiğimde Arslan nerdeyse sarhoş olmak üzereydi

"Ne oldu lan sana? Begüm nerde?"

"Ailesiyle..."

"Gitti diye mi bu haldesin?"

Kafasını iki yana salladı Arslan. "Boşver beni. Senin cephede durumlar nasıl? Kız beğendi mi süprizini?"

İçimdeki sıkıntıyla kafamı koltuğun arkasına bırakıp ofladım. "Nasıl oldu bilmiyorum ama her şeyi bok ettim."

"O süprizden sonra ne yaptın da batırdın işi?"

Anlattım olanları kısaca. "Sevineceğini sanmıştım ama çok sinirlendi. Bir daha da beni görmek istemediğini söyledi. Cenk'le konuştum...Şu seninkine takık ol..."