Broken❤️ || ✔ ||

~Πετρος Φωκάς~

~To the people who look at the stars and wish.

To the stars who listen and the dreams that are answered.~

_______________________________________

~Ράνια~

Αύγουστος 2017

"Δεν είπες ούτε ένα ευχαριστώ!" είπε κάπως θυμωμένα και αδιαφόρησα.

"Ευχαριστώ" είπα ξερά και του γύρισα την πλάτη για να πάω στο σπίτι, όταν ένιωσα ένα χέρι να τυλίγεται στον αγκώνα μου. Τα σώματά μας κόλλησαν σαν ένα και ένιωσα την ανάσα του να χτυπάει το λαιμό μου ενώ μου ψιθύρισε "Όχι έτσι...". Για λίγα δευτερόλεπτα κανείς μας δε μίλαγε, ώσπου σα να ξύπνησα τινάχτηκα μακριά του, "Μη με αγγίζεις!" σχεδόν φώναξα. Ατάραχος έκανε ένα βήμα μπροστά και βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο, ο δείκτης του βρέθηκε στα χείλη μου, "Θα χαλάσεις το γάμο." μου είπε χαμηλόφωνα χαμογελώντας. Και θα ορκιζόμουν πως είχε από τα πιο όμορφα χαμόγελα που έχω δει, έτσι ασυναίσθητα χαμογέλασα και τα μάτια του λαμπίρισαν ενώ γέλασε από την αντίδρασή μου. Αμέσως σοβάρεψα και απομακρύνθηκα από κοντά του.

"Πρέπει να πάω μέσα..." είπα ενώ κοιτούσα αμήχανα το ξύλινο πάτωμα της προβλήτας.

"Εμ μήπως θα μπορούσες να μου δώσεις κάποια ρούχα;" με ρώτησε και τον κοίταξα σαν κουκουβάγια και συμπλήρωσε, "γιατί είμαι σαν βρεγμένη γάτα..." και σχημάτισα ένα αόρατο όμικρον με τα χείλη μου, ενώ ένεψα θετικά και άρχισα να βηματίζω προς την πίσω πόρτα του κήπου.

Ανεβαίναμε βουβά τα σκαλιά ώσπου φτάσαμε στον πάνω όροφο και τον οδήγησα στο δωμάτιό μου. "Εμ πάω να σου φέρω κάποια ρούχα από του αδερφού μου." ψέλλισα ενώ έπαιξα αμήχανα με μια τούφα από τα μαλλιά μου και έφυγα, αφήνοντάς τον μόνο του. Μετά από λίγο επέστρεψα και απλώς τα ακούμπησα στο κρεβάτι ενώ έπαιρνα κάποια δικα μου για να αλλάξω στο μπάνιο μου.

Αφού ντύθηκα πρόχειρα με ένα γκρι σορτσάκι και μια μπλε σκουρόχρωμη μπλούζα μπήκα στο δωμάτιο αλλά ξέχασα να ρωτήσω αν είχε ετοιμαστεί ο ... Και τότε συνειδητοποίησα πως δεν ήξερα ούτε το όνομά του. Κι αν είναι κανένας βιαστής; Κι αν είναι κλέφτης; άρχισα να αναρωτιέμαι ενώ είχα σίγουρα ψιλοφρικάρει και μάλλον φάνηκε στο πρόσωπό μου, γιατί τον άκουσα νοερά να με ρωτάει τι έπαθα.

Τότε σήκωσα το βλέμμα μου για να τον δω και είδα ελάχιστα τους κοιλιακούς του, που μόλις κάλυψε με την μαύρη μπλούζα, που του έφερα. Κρίμα ήταν ωραίο θέαμα σκέφτηκα αλλά επανήλθα στην πραγματικότητα. "Ούτε πως σε λένε δεν ξέρω." του είπα.