Broken❤️ || ✔ ||

~Εγω δε θελω...~

Ξέρω-ξέρω δεν έφτασε τα εικοσι αστερακια το προηγούμενο κεφάλαιο, αλλά θα σκάσω αμά δεν ανεβάσω νεο κεφάλαιο οπότε βουαλά...😎

Θέλω 19 αστεράκια -τουλάχιστον- και 123 σχόλια😈😈😈

**************************************

~Ράνια~

Σεπτέμβριος 2017

"Υποτίθεται πως εγώ είμαι αυτή που σε ξενερώνει και όχι το αντίστροφο." ψέλλισα γελώντας και έκανα να σηκωθώ αλλά με κράτησε στην αγκαλιά του.

"Πες μου... Τι νιώθεις για τον Πέτρο; Σου αρέσει;"

"Στράτο... Ειλικρινά με εκπλήσει η προσπάθεια σου να μην γίνεις ζηλιάρης." τον πείραξα περισσότερο.

Με γύρισε ώστε να βρίσκεται από πάνω μου και μείναμε να κοιτάμε ο ένας τα μάτια του άλλου. "Απάντα μου." ψέλλισε.

"Δεν είναι όπως μαζί σου, αλλά ναι δεν μου περνάει απαρατήρητος." του ομολόγησα και τα μάτια του σκλήρυναν κάνοντας εντονότερες τις γωνίες του προσώπου του.

"Τότε γιατί με άφησες να προσπαθήσω για σένα;" με ρώτησε πληγωμένος.

"Ειλικρινά δεν ξέρω." του είπα και η απάντησή μου μάλλον δεν του άρεσε, με άφησε απότομα και κατέβηκε στο σαλόνι. Κατέβηκα γρήγορα κάτω και τον σταμάτησα λίγο πριν φύγει. "Αρκετά με τα πείσματα! Πάντα αυτό κάνεις. Φεύγεις όποτε δεν σου αρέσουν αυτά που λέω. Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής εδώ πέρα!" του φώναξα και συνέχισα, "Θα προτιμούσες να σου έλεγα ψέμματα ότι δεν τρέχει τίποτα και όλα μέλι γάλα;"

"Ίσως και να το προτιμούσα!" μου φώναξε και το χέρι του προσγειώθει στον τείχο δίπλα μου και αναπήδησα από την τρομάρα μου. Μόλις κατάλαβε τι έκανε γούρλωσε τα μάτια και πισωπάτησε "Συγνώμη... Απλώς θολώνω να σε σκέφτομαι με τον άλλον." μουρμούρησε και έγνεψα καταφατικά αν και η καρδιά μου ακόμη χτυπούσε ξέφρενα, ελάχιστες φορές τον είχα δει να βγαίνει εκτός ελέγχου.

"Στράτο...;" τον ρώτησα.

"Τι;" ρώτησε αλλά απέφυγε να με κοιτάξει.

"Απλώς δε σας εμπιστεύομαι..."

"Ως προς τι;"

"Στο ότι δεν θα με πληγώσετε. Και οι δυο μου κρύβετε πράγματα... και μπορεί να είστε έτοιμοι να μου τα πείτε, αλλά μπορεί και όχι. Και από την άλλη δεν ξέρω αν θέλω να τα μάθω..."