Broken❤️ || ✔ ||

~Πεθερικά (Μέρος Γ)~

~Ράνια~

Αύγουστος 2017

"Η οποία είναι;" με ρώτησε σταυρώνοντας τα χέρια του στο στήθος του, τονίζοντας τις ωμοπλάτες και τα μπράτζα του.

"Να με διεκδικήσεις όπως στην αρχή..." ψέλλισα και χαμογέλασε στραβά, ένα χαμόγελο που σταδιακά χάθηκε μόλις κατάλαβε τι εννοούσα.

"Δηλαδή δεν θα μπορώ..." μονολόγησε κατσουφιασμένα ενώ το χέρι του άγγιξε απαλά το μάγουλό μου καθώς κατέβαινε προς τον λαιμό μου και στάθηκε εκεί. Με τράβηξε απότομα προς τα μπροστά φέρνοντάς με σε απόσταση αναπνοής, κάνοντάς με να ανασάνω κοφτά, "Να με αγγίζεις..." συμπλήρωσα τη σκέψη του, "όπως τώρα δηλαδή..."

Απομακρύνθηκε από κοντά μου αλλά χαμογέλασε, "Όχι ακόμη μωρό μου... Τριάντα ραντεβού και θα είσαι πάλι δική μου..." με διαβεβαίωσε νικητήρια και γέλασα.

"Όχι αν δεν με εντυπωσιάσεις όπως τότε." του είπα κλείνοντάς του το μάτι.

"Αυτό θα το δούμε γλιφιτζουράκι..."μου ψιθύρησε ενώ χαίδεψε την άκρη της μύτης μου και γέλασε με την γκριμάτσα που έκανα, αυτό το πράγμα πάντα μου προκαλούσε φαγούρα.

"Λοιπόν-λοιπόν στο θέμα μας. Είμαστε σύμφωνοι;" τον ρώτησα.

"Σύμφωνοι. Καθόλου σαρκική επαφή μέχρι να σε ρίξω μέσα σε τριάντα ραντεβού." μονολόγησε και γέλασα, του έτεινα το χέρι για χειραψία αλλά με τράβηξε κοντά του, εγκλωβίζοντάς με στην αγκαλιά του. Άγγιξε τα χείλη μου και άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα αλλά έπειτα αφέθηκα στα ζουμερά του χείλη. "Ίσως και λιγότερα...."

"Αυτό δεν ήταν δίκαιο." του είπα αν και χαμογελούσα.

"Ποτέ δεν συμφώνησα να παίξω με τους κανόνες." μου ανταπάντησε κλείνοντας παιχνιδιάρικα το μάτι του, πήρε τα πράγματά του και εξαφανίστηκε.

Σεπτέμβριος 2017

"Συγνώμη το ξέρω άργησα τώρα έρχομαι..." είπα γρήγορα και τον άκουσα να γελά από την άλλη πλευρά της γραμμής καθώς έβαζα το τζάκετ μου.

Βγήκα έξω από το σπίτι και τον πέτυχα να κάθεται στα σκαλοπάτια και μου κόπηκαν τα πόδια από την τρομάρα βραδιάτικα. "Πας καλά παιδάκι μου; Με κοψοχόλιασες!" τον κατσάδιασα.

"Καλά-καλά άστα αυτά τώρα έχουμε αργήσει..." μου είπε ενώ άρχισε να βαδίζει προς την πλάκα.

"Έει κύριος νομίζω ξέχασες το ραντεβού σου!" του φώναξα αφού σφύριξα σαν τσοπάνης και κάποιοι περαστικοί μας κοίταξαν γελώντας.