Broken❤️ || ✔ ||

~ Νομιζω ξερεις πως...👣~

Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν βέβαιη για το αν έπρεπε να το ανεβάσω ή όχι αυτό το κεφάλαιο, αλλά όπως και να έχει εγώ το ανέβασα...😘

Εύχομαι πραγματικά να το αγαπήσετε...❤

***************************************

Σεπτέμβριος 2017

"Πως είσαι σήμερα;" άκουσα την φωνή του να με ρωτά γλυκά από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου και χαμογέλασα.

"Πέτρο όπως και πριν πέντε λεπτά είμαι μια χαρά." του είπα και αναστέναξε.

"Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν γυρνάς." μου είπε και ρόλλαρα τα μάτια μου, "Γιατί λείπω μόνο δυο βδομάδες και δεν είμαι έτοιμη, ακόμη." του εξήγησα και τον άκουσα να ξεφυσα αγανακτισμένα.

"Ναι αλλά..." ξεκίνησε να λέει αλλά τον διέκοψα.

"Δεν έχει αλλά... Εξάλλου δεν έχω θέμα και ο Ερμής δεν ενοχλείτε καθόλου από την διαμονή μου εδώ." του εξήγησα.

"Αυτό πάντως που μένεις στον παππού του πρώην σου με ξεπερνά..." είπε γελώντας και χαμογέλασα γιατί όντως ήταν παράξενο.

Oκτώμβριος 2017

"Βαριέμαι..." του γκίνιαξα και μου χαμογέλασε μέσα από την οθόνη.

"Και εγώ..." μου απάντησε και γέλασα.

"Άρα σου είμαι βαρετή!" θέλησα να τον πειράξω περισσότερο.

"Το βρήκες..." ψέλλισε γελώντας και αναστέναξα. Για κάποιον περίεργο λόγο ένιωθα τον Πέτρο σαν το μόνο άτομο που μπορούσε να με διατηρεί ήρεμη, και αυτό με ξάφνιαζε. Ήθελα να του μιλάω καθημερινά, να μαθαίνω τα νέα του, να τον κάνω να γελά όταν φορούσα τις μάσκες ομορφιάς μου, με τα αλλόκωτα χρώματα όπως έλεγε και γενικά να μου μιλάει για πράγματα που θα με έκαναν να ξεχαστώ.

Δεκέμβριος 2017

"Ρε Ράνια έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες από τότε που έφυγες πότε θα έρθεις;" με ρώτησε και τον είδα να κατσουφιάζει.

"Μη κατσουφιάζεις..." του είπα σχεδόν σα να τον μάλλον, διότι ένιωθα πως αν έχανα και αυτόν δεν θα είχα κανένα στήριγμα. Ναι εντάξει είχα τον Ερμή και την Έλντα, και τον Μάριο αλλά ο Πέτρος ήξερε..., ήταν από τους λίγους που ένιωθα πως με καταλάβαιναν.

"Τουλάχιστον θα είσαι εδώ στα γενέθλιά σου;" με ρώτησε χαμογελώντας μου αδύναμα και αναστέναξα. Τα γενέθλιά μου... Σχεδόν τα είχα ξεχάσει με όλα αυτά συνέβαιναν.