Broken❤️ || ✔ ||

~Ενα τσιμπιματακι είναι...~

~Ράνια~

Σεπτέμβριος 2017

"Ράνια αδιαφορώ αν θα πληγωθώ!" με διαβεβαίωσε και είδα στα μάτια του εκείνη την σπίθα όμοια με αυτή που είχα δει και στον Στράτο, με μια μικρή διαφορά.

"Δεν ξέρω..." μονολόγησα.

"'Ασε με τουλάχιστον να προσπαθήσω. Αν όχι για σένα για μένα..."

Πφ είχα μπρεδευτεί...

"Ίσως αλλά δεν μπορώ να σου υποσχεθώ τίποτα..." του είπα και έγνεψε καταφατικά.

"Μου αρκεί που θα προσπαθήσεις..." στα λόγια του χαμογέλασα ελάχιστα αβέβαιη για αυτό που μόλις είχα κάνει.

...

Ξύπνησα παράξενα, εικόνες και διάλογοι από το χθεσινό βράδυ στροβίλισαν στο μυαλό μου. Ο Πέτρος θα με διεκδικήσει και ο Στράτος με έχει ήδη κατακτήσει αλλά για κάποιον παράξενο λόγο και οι δυο με κάνουν να νιώθω ανασφαλής για αυτά που νιώθουν, διότι και οι δυο μου κρύβουν κάτι. Ο πρώτος το πως πραγματικά γνωριστήκαμε και ο δεύτερος τον λόγο που χωρίσαμε.

Αναστέναξα προσπαθώντας να διώξω τις σκέψεις μου και σηκώθηκα με δυσκολία προσπαθώντας να φτάσω στις σκάλες ώστε να κατέβω για να μου φτιάξω πρωινό αλλά όλα στροβίλιζαν τόσο αναθεματισμένα πολύ και ζεσταινόμουν αφόρητα.

Με βήματα πιο αργά κι από χελώνας έφτασα στην κουζίνα και άρχισα να βράζω νερό για τσάι, άρπαξα ένα κουρασανάκι σοκολάτας αν και ήταν μπαγιάτικο, όμως καμία όρεξη δεν είχα να κάνω οτιδήποτε διαφορετικό.

Μόλις έβρασε το νερό το έριξα σε μια κούπα και έβαλα το φακελάκι αλλά μόλις πήγα να σηκώσω την κούπα χτύπησε το κουδούνι. Κοίταξα το ρολόι έντεκα, φτου σου ο Στράτος, δεν είμαι έτοιμη.

Άνοιξα την πόρτα κουρασμένη και είδα έναν χαμογελαστό Στράτο αλλά το χαμόγελό του χάθηκε μόλις με παρατήρησε λίγο καλύτερα.

"Τι έπαθες;" με ρώτησε ανήσυχος ενώ του έκανα νόημα να μπει μέσα και έπειτα έκλεισα την πόρτα.

"Κ-κουρασμένη είμαι..." είπα και η φωνή μου ακούστηκε σαν ντραλικέρη ενώ ένιωσα τις λέξεις να γδέρνουν το λαιμό μου από μέσα.

"Αρρώστησες;!" με επέπληξε και ανασήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα, λες και μπορούσα να κάνω κάτι για να το αλλάξω. "Γιατί δεν προσέχεις καθόλου;" με ρώτησε και έπιασε το μέτωπό μου, "Είσαι ζεστή." διαπίστωσε αλλά απομακρύνθηκα από κοντά του επέστρεψα στην κουζίνα, "Θα πιω λίγο τσάι και θα είμαι μια χαρά." του είπα. Έπιασα την κούπα αλλά μόλις την ακούμπησα αμέσως την άφησα να σκάσει στο δαπεδο κάνοντάς την θρίψαλα ενώ γυαλάκια πετάχτηκαν παντού και κάποια τα ένιωσα να κόβουν τους αστραγάλους μου και κάποια άλλα σημεία του να καίγονται από το καυτό υγρό και έβγαλα κάποια επιφωνήματα πόνου. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που ούτε να αντιδράσω δεν πρόλαβα.