Chapter…errr…29: Pilipinas kong Mahal
“Hello? Yes…yes…this is Mrs. Lee…”
Akala niyo ba may madramang scene na nangyari sa airport? Wala. Molecules na lang ang naabutan ng mga diyos diyosan natin don ng pumunta sila. As in no trace. Anywhere. Wtf. Inaabangan pa naman ng nagbabasa ng papa yung pigilan scene. Haha.
“Ma’am…here is the reports you were looking for…” Bumukas ang pinto sa super posh opis ni Nanay Lee a.k.a ang tagapag ligtas ng mga prendly prends.
“Thank You Soo Jin. You may go now…”
“But Ma’am…”
Mabuti pa si Nanay Lee nadadaan sa ngiti ang lahat. Akalain mong ngumiti lang sha lumayas na yung assistant niya?
Ah, the X-file. Isang makapal na folder ang binuksan ni Nanay Lee. Aba aba…ano ito? News clippings, pictures, print outs ng interviews, links for online articles…may CD pa ng recent performances ng?
TVfXQ na bangag. Sad. Malungkot. Tired. Wala sa sarili… (ok ok, you get the picture)
“It looks like they have learned their faults…hmmm…I am giving you guys another chance…don’t mess it up…” Hala, nagsasalita na si Nanay Lee ng mag-isa. >.<
Nanay Lee, are you a sucker for happy endings din ba?
“Hello? Yes yes…the preparations have been finished right? Announce it. The tour will start asap…”
Intercom: “Ma’am, you have a visitor…”
Bzzt.
So…masasabi ba nating worth it ang super escapade ng ating mga Ate sa Korea? Siguro, oo. Mejo hindi rin kasi tignan niyo naman ang drama nila pagbalik dito. Mejo not in good terms sila with the PAPA dongdongbang ng nilisan nila ang Land of the Morning Calm. Unless siguro miraculously silang makakabalik doon at kausapin ang dongshins, or pupuntahan sila sa kanilang bansa [at mas malabo pa yun] eh wala.
*cough*
Hala, sige. Simulan ang pag-eemote! Kasalukuyang sinugod ng mga lola ang pad ni Eme sa Lungsod ng Quezon at eto, mejo tahimik sila. Tama bang sabihin nating nagmumukmok sila ober der lost lab? XD
Grasya: *kuha ng remote…salampak sa sofa…bukas ng t.v.* *tingin ng channel* T_T
Kai: Oh, grace?
Grace: Tignan mo oh. *sniff*
“Guys…” at ayun, nagsiksikan ang mga Ate sa sofa. Sorry sofa chan, ang liit mo eh.
Huwaw. Dongbang sa Inkigayo? Ayos…at anong pineperform? New single ba ito? Aba hinde…kakaiba…remake? Revival?
“Parang…ang weird nang panoorin sila sa T.V. noh?” Grasya…don’t start…nalulungkot ako!
“Nasanay na kasi tayo na pinapanood sila upclose eh.”
“Oo nga pala…too close…too close for comfort…” sige…magpakalunod kayo sa kalungkutan!
“Kamusta na kaya sila?”
Aray. Ayan na. Ang pangungulila…
Wahhhhhhh!!!!!!!! I WANT MY JUNSU PLUSHIE NOW!!!!!!!!!!
*cough ulet*
“Oo nga pala…*sniff* bakit ang dami *sniff* mong *sniff* Korean channels, Eme? Anong *sniff* provider mo? Kami ata *sniff* tatlong channel *sniff* lang…” Tanong ni Grasya habang natulo ang luha.
“Akala ko ba si Ana ang drama queen dito? Bakit ikaw ang umiiyak?” tanong ni Kai sabay tingin kay Ana. Amp. Mali sha. Si Ana nga ang drama queen, may hawak nang isang box ng tissue si Ana at silently eh nagpupunas ng gripo sa mata niya. Wahh. The sadder atmosphere.
