Chapter 4: First Day Falfak
Dahil sa sobrang kabiglaan, napag-isipan na lang ni eme na iisang option na lang ang meron sha. Mabuti at ang brain cells niya na natitirang active ay gumana at nakaisip sha ng paraan para maalis sa kahihiyan na yun.
She fainted [kunwari lang!] at nabitawan niya ang kawawang leeg ni tintin. Oh wow. Dahil kunya kunyarian lang, anong nangyari? Dahil ipinahintulot ng pagkakataon, at dahil katabi niya, she fell into the waiting arms of Meke chekenkenken.
Akala niyo emeke noh?Malika jan lola…disaster po… T_T
“E-eme…eme…teka…teka…e-eme!!!” at napuno ang kwarto ng malakas na sigaw ni Kai dahil sa mga sumunod na nangyari. Napatagalid na lang sha at tinakpan ang mga mata. Hindi niya kinaya ang mga sumunod na nangyari dahil baka…mapahagalpak siya sa tawa!!!!
Putek, dahil nagpaka knight in shining armor si Meke at sinalo nga si Eme, errr, alam niyo naman na mejo underweight si Meke at pambulalo ang body structure, hindi niya kinaya si Eme. At dahil nasa conference room pala sila, napaatras si Meke at well, may hinayupak na cord pala sa inatrasan niya at bam!!! *slow motion mode*
“Buto ba yung narinig kong nagsnap o kahoy?” Tanong ni Gracie kay tintin na hindi alam kung tatawa o iiyak dahil sa sobrang sakit ng tiyan dahil pinipigilan niyang tumawa.
The next thing Kai saw almost made her laugh out loud. Si eme ay nakasalampak sa lapag, at well, ang kawawang si meke ay nag ala Vitruvian Man. Nabali ata yung likod niya nung pag atras nila eh humampas ang kawawang spinal cord niya sa gilid ng lamesa. Putek, bakit ba may lamesa sa conference room? *shoots kai*
Kung pwede lang sigurong sumigaw si Meke ng “araguy!” dahil sa sakit ng patpating likod niya eh ginawa na niya. Pero dahil hindi niya alam na ang araguy ay salitang Tagalog, hindi niya sinabi.
“What is happening here?” Amp. Papampam si Lolo Woo dahil bigla na lang shang lumitaw sa tabi ni Monmon na nasa tabi ng pintuan.
“Ahjushi” at sabay sabay nagbow ang dongbang kay Lolo Woo, samantalang nilapastangan lang nila Kai at Grace yung pangalan niya kanina. Ang sama nila. Ahuhuhu. Tumunog na naman ang buto ni Meke pagbow niya at pfft. Muntik muntikan nang napahagalpak si Grasya. Pinagtinginan sha palihim ng dongbang at nila friendly friends dahil akala tunog ng masamang hangin yun, di nila alam tawa niya.
Magfastforward tayo ng konti dahil wala naman mashadong nangyari after ng eksena nila Meke at Eme. Nagtitigan lang sila ni Meke at well, nagtitigan. T_T Ngayon, nakaupo na sila at magkakaharap sa kawawang conference table na nasaktan ata dahil kay Meke *stabbed by Eme*.
Pasimpleng hinihimas ni Meke ang likod niya habang sumaglit sa labas si Lolo Woo dahil may kukunin lang daw at iniwanan sila. Siguro gusto silang bigyan ng time ni Lolo Woo para makilala ang isa’t isa, pero bakit?
Ang tingin ni Eme ay nagdidilim. Bakit? Pulang pula ang mukha nila Grace, Kai at tintin ngayon at nagbubukulan ang mga pisngi. Bakit ulet? Kanina pa nila pinipigil humagalpak sa katatawa eh. Amp, sino bang hindi matatawa dun?
“It hurts, and it’s not even funny…” pasimpleng bulong ni Meke. Aba’t? Pag nasasaktan pala sha eh tumutuwid ang ingles niya?Tara, saktan ka nalang ni Eme araw araw para maging perpekto ingles mo…
Ganito kasi yan. Mukhang itinadhana talaga ng panahon na magkita kita sila ngayon at guess what? Tamang tama ang arrangement ng pagkakaupo nila. Let me describe it you you mga dearest readers…
Si jaejoong na kasalukuyang nagsasalita ng random Japanese words ay nasa harapan ngayon ni Ana. Yes. Live. Jaejoong. At ano sa tingin niyo ang ginagawa ni Ana?
