"Romy" antwoordde ze zachtjes, en ze vroeg zich af of hij het wel had gehoord. Maar hij knikt langzaam en zij toen: "ik heet Levin".
Ze had kunnen zeggen dat ze het een mooie naam vond. Maar dat zij ze niet, want het was niet zo. Het was geen mooie naam. Romy ook niet trouwens. En daarom viel er een langdurige, ongemakkelijke stilte die haar alweer het idee gaf dat ze iets fout had gedaan.
Uiteindelijk was hij het die de stilte verbrak. "nou, leuk je ontmoet te hebben Romy, misschien zien we elkaar nog wel eens" zei hij met een holle stem, en op de een of andere manier wist ze dat hij het niet had over het feit dat ze elkaar gewoon nooit meer zouden zien.
Ze knikte bruuks, draaide zich weer om en liep zo snel mogelijk van hem weg.
JE LEEST
Behind blue eyes
RomanceHet verbergen van mijn gevoelens is nooit iets moeilijks voor mij geweest, in tegen deel, ik vertel niets, nooit, aan niemand. Ze vroegen wat er was, of ze iets konden doen voor me, honderden keren. Het antwoord was altijd "niets". Ik heb niet voor...
