De boeken leken wel duizenden kilometers boven hem uit te torenen, tot de kast verdween in de duisternis van het plafond. Waar in hemelsnaam moest hij beginnen? Zevenendertig planken vol Nederlandse Literatuur, en hij was het nu al zat.
Met een diepe, vermoeide zucht vol ergernis nam hij het eerste boek van de plank en las de titel, Het einde van de eenzaamheid, klonk dat niet verschrikkelijk?
Dus duwde hij het dunne boekje terug en nam de volgende.
De titels schoven voor zijn ogen voorbij, en niets, maar dan ook helemaal niets sprak hem aan.
Hij was halverwege de eerste plank, toen hij achter zich een kuchje hoorde, en verward draaide hij zich weg van de berg aan oersaaie boeken.
Het was Romi, en in haar smalle handjes droeg ze een het brede, in leer gebonden boek.
JE LEEST
Behind blue eyes
RomanceHet verbergen van mijn gevoelens is nooit iets moeilijks voor mij geweest, in tegen deel, ik vertel niets, nooit, aan niemand. Ze vroegen wat er was, of ze iets konden doen voor me, honderden keren. Het antwoord was altijd "niets". Ik heb niet voor...
