De volgende dag kon ze de jongen maar niet uit haar hoofd krijgen. Zijn grote, bruine ogen en de kleine neus in het ronde gezicht, zijn stuntelige handelingen.
Ze zat achterin de klas, stil, teruggetrokken, maakte de oefeningen voor Frans en betrapte zichzelf erop dat haar gedachten niet bij de woorden op het papier leken te blijven. De lesuren lekker voorbij te kruipen alsof de klok was behekst, maar eindelijk, na een martelend lange schooldag, galmde de bel door de school en starte ze haar weg naar de bibliotheek, de enige plek waar ze echt alleen kon zijn.
Meneer Sanders groette haar met een beleefde glimlach, toen de deuren voor haar open gleden en ze de warmte van de bieb binnenstapte, de geur van zowel oude als nieuwe boeken permanent in haar neus. Ze knikte zachtjes terug en verdween toen tussen de eerste rij aan boekenkasten. Links, tweede rechts en weer links, rechtdoor en zevende rij rechts. Het was haar plekje, klein, warm, beschermt en ver weg van de afschuwelijke buitenwereld. Ze haalde haar boek uit haar tas, sloeg het open en verloor zichzelf aan de zwart gedrukte letters op het vergeelde papier.
JE LEEST
Behind blue eyes
RomanceHet verbergen van mijn gevoelens is nooit iets moeilijks voor mij geweest, in tegen deel, ik vertel niets, nooit, aan niemand. Ze vroegen wat er was, of ze iets konden doen voor me, honderden keren. Het antwoord was altijd "niets". Ik heb niet voor...
