Zijn voetstappen dreunde door de gehele bibliotheek en verscheidende mensen keken boos en verschrikt op van hun in één gebonden stapel tekst.
Maar hij negeerde hun starende blikken met gepaste arrogantie en rende verder. Hij moest en zou het meisje vinden.
De klap en kreun van pijn, ergens recht voor hem, deden hem opkijken, en zonder te beseffen waarom, versnelde hij zijn pas en vloog de bocht om.
Ze lag op de grond, haar voorhoofd tegen de grond gedrukt en haar ogen gesloten.
"Romy? Romy!"
Ze reageerde niet.
JE LEEST
Behind blue eyes
RomanceHet verbergen van mijn gevoelens is nooit iets moeilijks voor mij geweest, in tegen deel, ik vertel niets, nooit, aan niemand. Ze vroegen wat er was, of ze iets konden doen voor me, honderden keren. Het antwoord was altijd "niets". Ik heb niet voor...
