"nou, leuk je ontmoet te hebben Romy, misschien zien we elkaar nog wel eens" zei hij toen de stilte wat heb betreft iets te lang duurde. De zin klonk vreemd in zijn mond, want hij had het gevoel dat hij het meisje nooit meer tegen zou komen, en niet omdat ze elkaar ongelukkig niet meer zouden zien. Maar omdat ze dan misschien wel dood was.
Haar ogen lazen zijn blik en een felle wolk van pijn omhulde haar ijsblauwe irissen.
Ze knikte kort, draaide zich om en begon voor de tweede keer aan de aftocht. Hij keek haar na, met een raar gevoel in zijn buik.
Hij zou het vreemde meisje gaan missen.
JE LEEST
Behind blue eyes
RomanceHet verbergen van mijn gevoelens is nooit iets moeilijks voor mij geweest, in tegen deel, ik vertel niets, nooit, aan niemand. Ze vroegen wat er was, of ze iets konden doen voor me, honderden keren. Het antwoord was altijd "niets". Ik heb niet voor...
