"het spijt me" mompelde hij en ontmoette toen haar blik. Hij verstrakte, zijn hijgende ademhaling van zoëven gesmoord. Ze gromde boos. Waarom hij? Waarom weer hij? Maar haar gedachtes werden ruw verstoord door een vreemde, bijna vrolijke kronkeling in haar maag. Ze slikte en wende haar ogen af, krabbelde overeind.
"Wat doe je hier?" vroeg ze, nog altijd haar ogen op de stoffige vloer gericht. Ze hoorde hem slikken. "ik zoek... en boek" mompelde hij toen. "dat snap ik, wat zou je anders in een bibliotheek doen?!" Beet ze hem toe en liet haar vingers over de kaften van de boeken naast haar glijden. "ik..." stotterde hij. Ze irriteerde zich aan hem, waarom deed hij niet gewoon normaal. Zo eng was ze toch niet? Maar diep van binnen wist ze heel goed dat de jongen bang voor haar was.
JE LEEST
Behind blue eyes
RomanceHet verbergen van mijn gevoelens is nooit iets moeilijks voor mij geweest, in tegen deel, ik vertel niets, nooit, aan niemand. Ze vroegen wat er was, of ze iets konden doen voor me, honderden keren. Het antwoord was altijd "niets". Ik heb niet voor...
