Linksaf, rechtsaf, rechtdoor, het was een enorm, met boeken bedolven doolhof en hij had het gevoel dat hij stikte in alle duizenden verhalen die zijn meters hoog boven zijn hoofd bevonden, alsof ze hem bedekte onder een grote, loodzware deken. "elf, twaalf, dertien..." fluisterde hij zachtjes, terwijl hij de rijen aan boekenkasten telden. "zeventien" mompelde hij toen met een opgeluchte zucht en holde de bocht om. Te snel, verkeerd ingeschat. De pijn in zijn schouder verraste hem, toen iemand in volle vaart tegen hem aan knalde en op de grond viel. "het spijt me" mompelde hij gesmoord en keek naar zijn slachtoffer.
Zijn hart stopte met kloppen, zijn longen stonden stil. Het was het meisje van het bospad.
JE LEEST
Behind blue eyes
RomanceHet verbergen van mijn gevoelens is nooit iets moeilijks voor mij geweest, in tegen deel, ik vertel niets, nooit, aan niemand. Ze vroegen wat er was, of ze iets konden doen voor me, honderden keren. Het antwoord was altijd "niets". Ik heb niet voor...
