Het boek was uit, en dat stelde haar teleur, want ze had van het fantasie verhaal genoten. Voor haar was het lezen van het boek als het omgaan met een beste vriend, soms was het fantastisch, soms was er spanning, avontuur, ruzie, verdriet. Maar boeken praatten niet, kwetste niet, en daarom hield ze meer van boeken dan van mensen.
Langzaam stond ze op van haar plekje en duwde het boek terug waar hij hoorde, tussen zijn vriendjes, en ging op zoek naar een nieuwe vriend. Ze draaide een hoek om en knalde vol met haar neus tegen iets hard. En weer, in drie dagen, viel ze achterover, bovenop haar stuitje. Het deed pijn, maar dat was ze wel gewend, en met een boze frons veegde ze haar haar uit haar ogen. Wie was er zo dom om haar te storen in de bibliotheek?!
Ze ontmoette zijn blik. Het was de jongen van het bospad.
JE LEEST
Behind blue eyes
RomantiekHet verbergen van mijn gevoelens is nooit iets moeilijks voor mij geweest, in tegen deel, ik vertel niets, nooit, aan niemand. Ze vroegen wat er was, of ze iets konden doen voor me, honderden keren. Het antwoord was altijd "niets". Ik heb niet voor...
