"Zou je misschien willen helpen?". Dat was zijn vraag geweest, zijn domme, overbodige vraag, omdat hij had kunnen weten dat ze nee zou zeggen. Ze zij altijd nee.
Want als ze iemand hielp, ging het toch wel fout.
Dus nam ze het boek wat ze al eerder had zien staan van de plank en verdween naar haar plekje.
De jongen bleef verslagen staan.
Ergens, diep van binnen deed dat haar pijn, ze had de jongen willen helpen, echt, maar ze durfde het niet. Wat als ze wéér iets onhandigs deed? Iets doms zei?
En dus liet ze zich met haar rug tegen de boeken zakken en sloeg het boek open op de eerste bladzijde.
Nederlandse literatuur
Dat was wat er aan de binnenkant van de kast in een strak, recht handschrift stond geschreven.
En ze wist dat dit boek niet voor haar was bedoelt.
JE LEEST
Behind blue eyes
RomanceHet verbergen van mijn gevoelens is nooit iets moeilijks voor mij geweest, in tegen deel, ik vertel niets, nooit, aan niemand. Ze vroegen wat er was, of ze iets konden doen voor me, honderden keren. Het antwoord was altijd "niets". Ik heb niet voor...
