JOKER || JB [stara/pierwotna wersja]

19. "Tego mi było trzeba."

NOWY ROZDZIAŁ!!! :D

~*~*~*~*~*~*~*~

Delikatnie rozchyliłam powieki.

Jest już jasno.

Wyciągnęłam ręce ponad głowę, po czym zaczęłam się rozciągać, pomrukując przy tym w wyjątkowo uroczy sposób. Odetchnęłam głęboko.

Dobrze mi się spało.

Ułożyłam ręce z powrotem na miejsce. Otworzyłam powoli oczy. Objęłam wzrokiem niewielkie, oświetlone światłem słonecznym pomieszczenie.

To, co zdarzyło się wczoraj, nie było snem, prawda?

Podniosłam się do pozycji siedzącej. Spojrzałam po sobie.

Zasnęłam w ubraniach? No trudno, ale...

Zerknęłam przez ramię.

Na poduszce obok leży zgięta na pół karteczka.

Zmarszczyłam brwi. Przekręciłam się w jej stronę, a następnie wzięłam ją do ręki. Na górze widnieje napis „Dzień Dobry". Palcem odgięłam karteczkę.

„Przepraszam, że nie przywitałem się osobiście.

Nie chciałem Cię budzić."

Szeroki uśmiech wyrósł na moich ustach.

To nie był sen!

Zachichotałam wesoło. Wyskoczyłam z ogromnego łóżka. Otworzyłam drzwi na oścież. Rozejrzałam się po pokoju.

Nikogo tu ze mną nie ma, ale za to na blacie widzę mój telefon.

Ruszyłam wolnym krokiem przed siebie. Uniosłam brwi, widząc kolejną karteczkę.

„Daisy mi chyba nie ufa. ;)"

Zaśmiałam się krótko.

Co?

Zdjęłam karteczkę z wyświetlacza, a następnie nacisnęłam guzik. Otworzyłam szeroko oczy. Trzydzieści cztery nieodebrane połączenia od Daisy.

Ona chyba zwariowała!

Nacisnęłam zieloną słuchawkę, a następnie przyłożyłam telefon do ucha.

Pewnie się zamartwia, ale zupełnie niepotrzebnie.

– Nareszcie! – krzyknęła głośno. Odsunęłam odrobinę telefon od siebie. Na pewno się martwiła. – Czemu nie odbierałaś?! Martwiłam się o ciebie!

Uśmiechnęłam się pod nosem. Ona jest niemożliwa!

– Hej, bez nerwów! – przerwałam jej, jednocześnie cicho się śmiejąc. – Wszystko w porządku! Przepraszam, ale... – zamilkłam. Powiedzieć czy nie powiedzieć?