Prism Of Love - (Complete)

Chapter 30 - Goodbye

*** Nheil's Note

 This is the last chapter of this story. Epilogue na po ang susunod nito. Hindi ko pa muna yun ipupublish this time para mas thrill.

Mariko's POV

March ...

Graduation na namin ngayon. Buti nga pinaattend pa ako ni mama. Grabe andami kog ginawa para lang maka-iwas sakanya for 2 months. Chumachubby naman daw ako sabi nila xD. Ang totoo niyan buntis ako.

"Mariko! Picture tayong tatlo!" - Sofia.

"Boo (>___<)." - Emman.

"Hahaha! Sige ba." - Ako.

Kinuha ni Sofia yung iPhone niya at humablot ng taong pwedeng mautusan para picturan kaming tatlo. Mamimiss ko ang dalawang ulol kong kaibigan. Pupunta na kasi ako sa France bukas. Kahit kasal na kami ni Christan hindi parin mawala sa utak ko na mahal ko parin si Cray. Pero I salute Christan. Kasi kahit alam niyang hindi ko siya mahal or minahal tinuturing niya parin akong tunay na asawa. Minahal niya ako. Mahal na hindi ko manlang masuklian.

"We will miss you Mariko." - Emman & Sofia.

"Kayo talaga! Group hug!" - Ako.

At dun na ang huli naming pagkikitang tatlo. Lumingon lingon ako. Hanggang ngayon umaasa parin ako sakanya. Hindi niya alam na buntis ako at wala akong planng ipaalam ito sakanya. Gugulo lang ulit ang sitwasyon. Paglingon ko sa left nakita ko si Cray. Si Cray na may kasamang babae na nag smack ang kanilang mga labi. Hanggang ngayon naaapektuhan parin ako. Heart humanap ka na ng iba please? Pagod na ako.

Hinanap ko si Christan. Iisa lang kami ng school pero iba ang section namin. Wala pang may alam na kasal na kaming dalawa bukod kay Emman, Sofia, at Cray. Buti nga at hindi ito inagkalat ni Cray. Masakit mangtanggapin pero alam kong binaon na ako ni Cray sa limot. Ganyan naman talaga ang mga lalaki. Andaling makalimot.

"Christan!" - Ako.

"Oh Mariko." - Christan.

Lumingon sakin si Chrsitan at lumingon ito pabalik sa mga kaklase niya. Alam kong mamimiss niya rin ang mga kabarkada niya. Nag hand signal ito sakanila na parang salute. Nag salute din naman yung mga kabarkada niya. Tumingin siyang ulit sakin. Nginitian ko siya. Isasama rin kasi siya sa Fance, buti nga at tanggap niya ang nasa tyan ko. Paninindigan niya daw ito. Kasi ito nalang daw ang memoryang natitira ko kay Cray. Ambait niya.

Pumunta na kami sa parking lot. May driver kasing tinanggap si mama. Minor paraw kami para magdrive. Habang papunta kami sa bahay alam kong naghanda sina mama para i-celebrate ang despidida/graduation party namin. Btw guys nakaihas na kami ha? Hindi na kami nakatoga.

"Bakit hindi mo manlang siya kina-usap?" - Christan.

Hindi ako umimik sa sinabi ni Christan. Bakit gustong gusto niyang bumalik ako kay Cray? Hindi pwede. Sinasaktan niya ang sarili niya. Gusto kong sabihin niya na wala na talaga si Cray sa buhay ko. Nabigla ako kasi bigla niyang hinawakan ang kamay ko at tinignan ako. Tinignan ko rin siya.

"Ang utak nakakalimot pero ang puso hindi. Alam kong mahal mo parin siya. Lahat ng pinapakita mo sakin ay pakitang tao lamang. Hindi ako tanga Mariko. I also fell in-love with someone else." - Christan.

"What's the purpose kung kakausapin ko siya?" - Ako.

"Kahit manlang hinmingi ka ng Goodbye. Alam kong mahal ka parin niya. Ang mata minsan ay bulag kaya kailangan mong gamitin ang pakiramdaman mo." - Christan.

Iimik pa sana ako ng biglang pumreno yung sasakyan kaya nauntog ako. Hindi naman ito masakit pero nakaka-inis lang kasi magsasalita sa sana ako. Hinaplos ni Christan yung ulo ko.