Prism Of Love - (Complete)

Epilogue - The Broken Prism

*** Nheil's Note

This is the last chapter sa love story ni Mariko. Kung may time po kayo pakibasa nalang nung author's note. Para malaman niyo po kung sino yung pasasalamatan ko sa storyang ito.

 -*-*-*-*-*-*-*-

"Every story must come to an end."

-------------->

Mariko's POV

5 years later ...

------------->

I was walking on the aisle. Cray was patiently waiting for me. Then I smiled back to him. Palapit kami ng palapit pero ako iyak ng iyak. Ganito ba talaga ang feeling? Nang nasa tapat na kami ng altar I separated to the bride. I'm just a bride's maid.

"Why are you crying?" - Stephannie.

"I'm just happy for them." - Ako.

Andaming nagtatanong nyan sakin. Yan lang naman yung sinasagot ko. Yung iba hindi naniniwala pero yung iba uto uto at naniwala sa kasinungalinggan ko.

"You may now kiss tge bride!" - Priest.

---

Nagising ako dahil sa paglapag ng eroplano. Whew! Panaginip lang pala. Buti naman at nagising na ako sa bangungot nayun. Tinignan ko si Crayon. Buti naman at tulog parin ito. Si Christan ay tulog parin. Malapit na atang lumapag ang eroplano kaya inayos ko yung pagkaka-upo ko at inayos ko yung sit belt ko.

Siguro nagtataka kayo kung bakit Crayon ang pinangalan namin sa anak ko. Sabi ni Christan para daw maaalala ko si Cray sakanya. Wala nga siyang nakuha sakin at lahat puro kay Cray. Btw his already 4 years old ... 17 years old na ko siya napanganak.

Parang nagsalita nayung piloto. Hindi ko narinig ng mabuti peeo dahil dun ay nagising si Christan at ngumiti sakin. Tulog parin si Crayon (=_=). Tong batang to talaga ang hilig matulog.

---

Nakalabas na kami ng airport kahit na may gulon tong baggage ko ramdam ko parin ang bigat nito. Si Christan ang kumakarga kay Crayon. Nakatulog nga ito eh!

"Tong anak mo ang hilig matulog." - Christan.

"Anak kaya natin yan." - Ako.

"Hahaha!" - Christan.

Ginulo niya yung maganda kong buhok. Andaming nagbago samin ni Christan pero ang Pinas? Walang nagbago katulad pari ng dati. I miss this place.

Tumawag ng taxi si Christan. Alam nila Ate Shin na pupunta kami rito sa Pilipinas. Wala ata yung driver kaya hindi nila kami nasundo. Nakakapagod talagang magbyahe. Si mama pala ay nasa France. Hindi siya sumama samin kasi andami daw trabaho.

"Walang pinag bago ang pinas." - Christan.

"Tama. Buildings lang ang nag bago." - Ako.

"Mama where are we going?" - Crayon.

"Too our house baby." - Ako.

Tumango ito at natulog ulit. Tumawa kami n Christan ng mahina. Anlayo pa ng bahay sa airport mabuti pang matulog muna ako.

------->

"Sometimes, not all fairytales have a happy ending." - Unknow.

------->

Sofia's POV

Andito kami ngayon sa bahay nina Mariko. Grave andami nilang handa para sa pagbabalik nina Mariko. Na miss namin siya ni Emman.