Kuğunun Ölümü

Bölüm 6

🔊Arkadaşlar hikayenin içeriğinin unutulabileceğini düşünerek bölüm paylaşmaya karar verdim.😁

🌸Hikayenin devamının 🍃gelmesini istiyorsanın 🌼lütfen emeğe saygı göstererek yıldız 🌟vermeyi unutmayın. ☁

🦄Keyifli okumalar...😎

***

" Off sencede hava çok sıcak değil mi Afro? " elini yelpaze gibi yaparak kendini serinletmeye çalışıyordu.

"Evet hava gerçekten sıcak. Serinlemek ister misin?"

" Evet isterim de ne yapacaksın beni suya filan atmayacaksın değil mi?"

Afro sesli bir kahkaha atmıştı. " Tabi ki de hayır."

" Peki ya ne o zaman."

" Bildiğim güzel bir dondurmacı var istersen dondurma yiyebiliriz. Ne dersin?"

" Allah derim! Gerçekten muhteşemsin." Afra'nın sevinçten ayakları yerden kesilmişti bir anda en sevdiği şeylerden birisi de dondurmaydı çünkü.

Ara sokaklardan geçerek Venedik'in meşhur dondurmacılarından bir tanesine girdiler ve ellerinde iki tane çikolatalı dondurma ile çıkmışlardı. Daha sonra tekrar Rialto Köprüsü'ne doğru gelerek köprüden gondolla seyahat yapan insanları seyrederek dondurmalarını afiyetle yemişlerdi. Köprü insandan geçilmiyordu. Gerçekten de kalabalık bir yerdi insanlar fotoğraf çekebilmek için resmen birbirleriyle yarış içindelerdi.

" Benim de fotoğrafımı çekebilir misin Afro?" diyerek telefonunun kamerasını açarak Afro'ya uzatmıştı.

Daha sonra habersiz Afro'nun birkaç fotoğrafını çekmişti. " Hadi gel selfie yapalım hatıra olarak kalır sana da gönderirim fotoğrafları." demişti.

Manzarayı da arkalarına alarak bir kaç değişik poz vererek selfielerini de yapmışlardı. " Bunları sosyal medya da paylaşmam lazım. Biraz bekle." diyerek gitmek üzere olan Afro'yu durdurmuştu. Çılgın kız.

Vakit geç olmuştu ve hava kararmaya başlamıştı artık. Afra Afro'nun yanında zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştı. En önemlisi de henüz kendisini affettirecek hiç bir şey yapmamıştı.

" Bugün hırsızlar hariç güzel bir gündü. Eğlenceli dakikalar geçirdim sayende teşekkür ederim Afro."

" Asıl ben teşekkür ederim. Kalkıp taa buralara kadar geldiğin için. Üstüne birde benim yüzümden başın belaya girecekti az kalsın."

" Neyse o meseleyi kapatalım artık hatırladıkça tüğlerim diken diken oluyor."

" Tamam kapandı bile." diyerek gülümsedi ve konuşmasına devam ederek," Vakit epey geç oldu artık Afra burda kalabileceğin bir akrabağın ya da bir arkadaşın filan var mı seni bırakayım istersen?" demişti.

" Hayır, şuan burda tanıdığım tek kişi sensin Afro."

" Peki o zaman istersen sende benimle gelebilirsin."

" Başka seçeneğim var mı sence?" sesi biraz mecburiyetten gitmek zorundaymış gibi imalı bir şekilde çıkmıştı.

" Nasıl anlamadım istemiyorsan gelmeyebilirsin küçük hanım karar senin kolundan tutup zorla seni yanımda götüremem ya!" dedikten sonra Afro Afra'yı geride bırakarak yoluna devam etmeye başlamıştı.

"Şeyy! ben öyle demek istememiştim Afro. Özür dilerim dur bekle." diyerek Afro'nun arkasından koşar adımlarla ilerleyerek ona yetişmişti.