Plan: Separation//ChanBaek

Plan B

Plan B; Byun Baekhyun çikolatalardan hoşlanır.

Onun için gerçek bir çikolata şelalesi ol.

Dünkü yaşadığım hüsrandan sonra işime devam etmemeyi düşündüm. Onun at boku Jongdae ile birbirlerine attıkları bakışlar öylesine sevgi doluydu ki, kendimi bir bok böceği gibi hissetmiştim.

Ama o bana tişörtümü nereden aldığımı sordu. Bu da bir ihtimaldir değil mi?

Bu yüzden B planına geçiyorum.

Bugün basketbol antrenmanımız var ve ben bunun için çok uğraşamayacağım ama yine de ufak bir şeyler yapabilirim.

Okula gelmeden önce birsürü çikolata aldım ve hepsini bir kutuya koydum. Üzerine de bir not yazmayı unutmadım tabii.

'Umarım hepsini seversin.

~13'

Kutuyu da sırasının altına koyduktan sonra antrenmana hazırdım.

13 numaralı formayı giydiğim için ona bir ipucu olur diye düşündüm. Belki de antrenmanı izlemeye gelmez bile.

Umarım kutuyu Jongdae yanındayken görür ve kavga ederler.

--

Biz antrenmana başlarken bahçedeki oturaklar yavaş yavaş dolmaya başlamıştı bile. Her gelenle kafam onlara dönüyor, takım arkadaşlarımın biraz daha sinirlenmesini sağlıyordum.

Derken nihayet geldiler. Tabii ki Jongdae ile beraber. Ama bir farklılık vardı.

Her zamankinin aksine el ele tutuşmuyorlardı ve Jongdae'nin suratı asıktı. Baekhyun da çikolata yiyordu.

İşte bu!

İkisi yan yana oturaklara oturduktan sonra ben de takıma verdim dikkatimi. Formamı görmesi için içimden Tanrı'ya sürekli dua ediyordum.

Her zamankinden daha iyi oynamak için her şeyi yaptım. Onun dikkatini çekmeyi umuyordum ve eğer başaramazsam her şey boşa gidecekti.

Bir ara gözüm onların olduğu tarafa kayınca yüzümün tam ortasına bir basketbol topu yedim ve yeri boyladım.

Burnum çok fena sızlıyordu ve bunu atanı pataklamak için kendimde bir kuvvet bulamıyordum.

Sonuç olarak koç beni oyundan çıkardı ve burnumda bir buz torbası ile kenarda bekledim. Baekhyun ve Jongdae ise burada acı çeken ben değilmişim gibi öpüşmeye devam ettiler.

Şu an bana gelip yardım edebilir, benimle ilgilenebilirdi. Ama o Jongdae'nin kolları arasında duruyor.

Moralim de benim gibi yerle bir oldu. Yine bir karamsarlık kapladı zihnimi ve ben buna yapabilecek hiçbir şey bilmiyordum.

Onları ne zaman yan yana görsem kalbim sanki Thor'un çekiciyle paramparça ediliyordu.

Burnumun acısı geçince tekrar oyuna girdim ve bu sefer onların olduğu tarafa hiç bakmadım. Zaten antrenmanın sonunda onlar da yerlerinde değildi.

--

Jongin kahkaha atarken ben de sadece somurtuyordum. Antrenmandaki halimle dalga geçiyordu ve haklı olduğu için bir şey de yapamıyordum.

"Yere düştüğünde suratın çok komikti!" Büyük bir kahkaha daha patlattıktan sonra kötü olduğunu düşündüğüm bir bakışımı ona gönderdim. Ama tabii ki, bu bakışlarımın onun üzerinde hiçbir etkisi yoktu.

"Yeter Jongin." Cümlemle kahkahalarını kesti ve elini omzuma attı. "Şaka yapıyorum. Sen de amma kırılgansın."

Hayır, kırılgan falan değildim. Baekhyun'dan hoşlanmaya başladığımdan beri her günüm morali bozuk geçiyordu sadece.

Omzumdaki elini çekti ve gülümsedi. "Planların işe yaramaz değil. O ikisi sadece biraz yapış yapışlar, anlarsın ya."

Bu söylediği beni kıkırdatırken o da gülümsemesini genişletmişti. "Bence onun gözünün önünde daha çok bulunmalısın ki varlığından haberi olsun."

Varlığımdan haberi olsun. Tabii ki. Kim olduğumu bile dün yeni görmüştü.

"Bak sana ne diyeceğim. Dün barda Kim Minseok da vardı hatırlıyor musun? İşte o Jongdae'den hoşlanıyor."

Gözlerim duyduklarımla daha da açılırken beynim yeni senaryolar üretmeye başlamıştı bile.

Belki de Kim Minseok ile güçlerimizi birleştirirsek ortaya çok daha kalıcı sonuçlar çıkardı.

"Sen bir numarasın!" Bağırıp Jongin'in yanağını öptüğümde beni itti ve kafama vurdu. "Kısmetimi kapama gerizekalı, etrafta birsürü insan var."

Dedikleri zerre umrumda değildi. Şu an içimde yeni bir umut doğuyordu ve Jongin'in kısmeti düşüneceğim son şeydi.

Bekle beni Baekhyun. Gelecekteki kocan senin için elinden geleni yapacak.