Plan: Separation//ChanBaek

Plan F

Plan F; Byun Baekhyun insanları kırmaktan hoşlanmaz.

Ona kırıldığını düşünmesini sağla ve ilgi odağı haline gel.

"Hey, Chanyeol!" Bana sesleneni dolabımın kapağından dolayı göremesem de bu ilahi sesin sahibinin Baekhyun olduğunu biliyordum.

Normalde olsa yüzüme kocaman bir gülücük yerleştirir, ona evrendeki en mükemmel insanmış gibi davranırdım -ki öyleydi. Ama planıma göre şu anlık ona böyle yakın davranmamam gerekiyordu.

"Selam." İngilizce kitabımı dolabımdan alıp kapağı kapattım ve onun umut dolu gözleriyle karşılaştım.

Tekrar, tekrar ve tekrar ona aşık oluyordum. Her seferinde, onu gördüğüm her saniye. Ve kendimi durduramıyordum.

"Bana kızgın mısın?" Omzunu yasladığı dolaptan ayrıldı ve mahçup bir gülümseme gönderdi bana. "Gelemediğim için çok özür dilerim. Jongdae ile aramız zaten karmakarışık. Daha fazla bozulmasını istemedim."

Kaşlarım çatılsa da hemen düzelttim. "Problem değil. Sevgilin senin için önemli sonuçta."

Diyeceği şeyi beklemeden sınıfıma doğru yol aldım. Peşimden geliyordu.

"Cidden kızmışsın." Elini omzuma koydu ve ona dönmemi sağladı. "Bana kızma Chanyeol. Sana zaten bir teşekkür borçluydum. Hata ettiğimin farkındayım."

Ona sahte bir gülücük gönderdim ve omzumdaki elini nazikçe çektim. "Yeni tanıştığın birinin salak davetini sevgiline tercih edemezdin zaten."

Daha sonra hiçbir şey demeden sınıfıma yürüdüm. O da peşimden gelmedi.

***

Jongdae bana doğru yürürken yalnızca yemeğimi yemek istiyordum.

Yanımda Sehun ve Jongin vardı. Sehun yemeğine odaklanmışken Jongin Kyungsoo ile mesajlaşıyordu. Bu yüzden Jongdae'nin bana doğru bir katil gibi geldiğini kimse görmedi.

"Seninle bir şey konuşacağım."

Soğuk sesi ondan korkmama sebep olmuyordu ancak hazırlıksız yakalanmıştım. Bunun olacağını pekala biliyordum, olmaması saçma olurdu zaten. Ama şimdi değil.

"Yemeğimi yemeye çalışıyorum, çok mu önemli?" Sesimi onun gibi soğuk çıkardığımda Jongin ve Sehun nihayet bize dikkat kesilmişlerdi.

Jongdae oturduğum sandalyeden kalkmayacağımı anlayınca karşıma oturdu. "Seni birkaç gündür Baekhyun'un etrafında görüyorum. Ona yakın olmaktan vazgeç!"

Alayla güldüm. "Yoksa ne olur? Onu kafese kapatıp okula da göndermez misin?"

Çenesini sıktığını, bana git gide daha da sinirlendiğini hissediyordum. Ama durmadım.

"Onun yeni arkadaşlar edinmesine engel olamazsın Kim Jongdae. Tıpkı kime güvenip kime güvenmeyeceğini anlaması gibi."

Bana öyle bir baktı ki, gözlerinden yakıcı bir madde çıksaydı ortada sadece bana ait anılar kalırdı.

Kalkıp gitti. Bana diyecek bir şey bulamamıştı çünkü onun ne haltlar yediğini adım gibi biliyordum.

Kim Minseok'un görevini layıkıyla yerine getirmesine minnet duydum ve arkadaşlarıma döndüm.

"Muazzamdı." Jongin yalnızca bunları söyleyebildi. Sehun ise hala olayın şokunu atlatamamıştı.

Sıradaki hamlem ise bunları Baekhyun'a duyurmaktı.

Bu işi de Sehun üstlenebilirdi.

***

Birinin omzumu dürtmesiyle gözlerimi açtım. Mide ağrısından ölecek gibi hissediyordum. Muhtemelen yemekteki bir şey sebep olmuştu ve uyanık olduğum her saniye ağrı daha da artıyordu.

Baekhyun'un endişeli bakışları beni bulsa da sevinmeye fırsat bulamadım. Ağrı bana annemin bile kim olduğunu unutturabilecek gibiydi.

Sehun gidip Baekhyun'a olanları anlatmıştı. Bunu biliyordum. Baekhyun ise ona ben anlatmadığım için beni gözünde büyütecek ve daha da sorumlu hissedecekti.

Yine bir ağrıyla iki büklüm olurken Baekhyun elini sırtıma koydu. "İyi misin Chanyeol?"

Ona daha cevap veremeden kolumu çekiştirdi. "Kalk da Bayan Kwon'un yanına gidelim. İyi görünmüyorsun."

Onun bir şey yapabileceğini düşünmüyordum ama yine de lafını ikiletmedim.

Bayan Kwon beni görünce delirdi. Abartmıyorum, gerçekten delirdi.

Doktora gitmem konusunda çok ısrar etti ve ben de müdür Bayan Ham'dan izin aldım. Baekhyun beni bahçe kapısına kadar geçirdi.

Beni almaya gelen annem eve gittiğimizde kendime dikkat etmediğim için beni döveceğine yemin etti. Ama bu, gerçekten de endişelendiğim son şeydi.

Nihayet ağrım geçip de eve gittiğimizde -kocaman bir iğne yapmışlardı- Baekhyun'dan mesaj geldi.

'Chanyeol inan bana kendimi o kadar sorumlu hissediyorum ki
Gerçekten çok çok özür dilerim
Beni nasıl affedeceksin bilmiyorum
Ama bunun için çabalayacağım
Daha bana ders anlattığın için sana teşekkür bile edemedim!'

Yüzüme geniş bir gülümseme yayıldı. Baekhyun'un suçlu olmadığı halde kendisini suçlu hissedecek kadar güzel kalpli olması beni çok etkiliyordu.

Ben de ona cevap verdim.

'Sen hiçbir şey yapmadın!
Yemeğin baharatından dolayı olmuş
Yalnız teşekkür için bir kahveye hayır demem ^^'

Gönderdim. Jongdae'nin buna deli olacağını adım gibi biliyordum. Ayrılmalarına çok az kaldığını hissediyordum ve Baekhyun çoktan avucuma girmeye başlamıştı bile.