พรึบ
"คิมซอกจิน!!!!!"
ไฟในโดมดับลงอีกครั้งพร้อมกับเสียงหนึ่งที่ดังขึ้น
"พ่อ!!!"
ซอกจินเอ่ยเสียงสั่น แม้ตอนนี้จะมืดจนมองไม่เห็นใครแต่เขาสามารถรับรู้ได้ดีว่าเสียงที่กำลังได้ยินคือพ่อของเขาแน่นอน ทันทีที่รู้ว่าแผนตัวเองกำลังพังไม่เป็นท่า ซอกจินรีบก้าวลงจากเวทีทันที ตอนนี้เขาต้องหนี
ซอกจินเร่งฝีเท้าออกไปด้านหลังอาคาร สองข้างทางยังมีพอมีไฟให้มองเห็นถนนอยู่บ้าง ซอกจินหันมองด้านหลังก่อนจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีก จองกุกและคนเป็นพ่อกำลังวิ่งตามเขามา
เสียงหอบดังขึ้นตลอดเวลาที่ก้าวขา ไม่มีทีท่าว่าจองกุกจะหยุดวิ่งตามมาเลยสักนิด ซอกจินวิ่งแล้วก็หยุดหอบก่อนจะออกวิ่งอีก หันมองด้านหลังก่อนจะพบว่าคนเป็นพ่อถอยไปด้านหลังตั้งนานแล้ว จะเหลือก็แต่จองกุกที่ยังวิ่งตามเขามาไม่มีท่าทีเหน็ดเหนื่อย ซอกจินอาศัยจังหวะที่จองกุกหยุดหายใจ พาตัวเองเข้ามาแอบในห้องน้ำของอาคารหลังเก่า
เขาปิดประตูลงอย่างช้าๆ ไม่ให้มีเสียงใดเล็ดลอดออกไปแม้แต่เสียงหอบเหนื่อยของตัวเอง
เสียงก้าวเท้าดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ซอกจินกลั้นหายใจ พาตัวตัวเองไปเหยีบยืนบนฝาชักโครกพร้อมกลั้นหายใจ
"กูว่ามันมาทางนี้นะ" เสียงเจโฮปดังขึ้นทางปากประตูก่อนจะตามด้วยเสียงยุนกิ
"แต่กูว่ามันไปทางโน่น" ทั้งสามคนยืนเถียงกันสักพัก ก่อนที่เสียงฝีเท้าจะเริ่มเบาลงและเงียบในที่สุด
ซอกจินถอนหายใจพรืดใหญ่แล้วทิ้งตัวลงนั่งกับฝาชักโครก ร่างกายที่เคยขาวสะอาดตอนนี้เต็มไปด้วยเหงื่อ แสดงถึงความเหนื่อยในการวิ่งหนีมาเป็นระยะทางกว่าหลายร้อยเมตร
ซอกจินรับรู้ถึงชะตากรรมตอนนี้ของตัวเองดี ชีวิตความสนุกของเขากำลังจะหมดลง ร่างหนานั่งกุมขมับในห้องน้ำ พลางนึกเจ็บใจในความง่ายของตัวเองที่เผลอบอกจุดอ่อนให้กับจองกุกได้รู้
YOU ARE READING
Playful Kookmin
Fanfictionจีมินไม่ได้เก่งไปทุกเรื่องนะพี่จองกุก Open : 20/09/2016 😍
