Destiny Horan. |N.J.H|

5.

NIALL HORAN.
9 Oktober, 2022.

"Papa, waar gaan we heen?"  Vraagt Destiny. Ze kijkt me vragend aan.

"Dat zie je zo wel love." Zeg ik met tranen in mijn ogen.

"Papa huilen?" Vraagt Destiny. Ik schud mijn hoofd.

"Nee hoor love, maak je geen zorgen." Zeg ik. Ze knikt en kijkt weer uit het autoraampje. Ik zucht en rij verder. Bij het kerkhof stop ik.

"We zijn er Dessy." Zeg ik. Destiny kijkt me verward aan.

"Wat doen we hier?" Vraagt ze.

"We gaan naar mama." Zeg ik. Ze kijkt me met grote ogen aan.

"Mama?" Vraagt ze. Ik knik en stap uit.

Ik loop om de auto heen en open de deur voor Destiny. Ik til haar uit de auto en zet haar op de grond neer. Ik pak haar hand vast en samen lopen we het kerkhof op.

"Waar is mama?" Vraagt Destiny. Ik kijk glimlachend op haar neer.

"Daar." Zeg ik en ik wijs naar Noa's graf.

We lopen er samen heen en stoppen ervoor. Ik hurk naast Destiny neer.

"Mama ziet er raar uit." Giechelt Destiny. Ik grinnik en geef haar een kusje op haar wang.

"Wil je wat tegen mama zeggen?" Vraag ik. Ze knikt en loopt wat dichter naar het graf toe.

"Hoi mama, ik ben het Destiny." Begint ze.

"Papa zegt dat ik op jou lijk en dat je heel mooi bent." Giechelt ze.

"En dat maakt mij ook mooi." Gaat ze verder.

"Ik had de dag voor gisteren mijn eerste schooldag en ik heb nu al een vriend! Zijn naam is Justin en ik mag zijn mama lenen, omdat jij er niet bent." Mijn glimlach vervaagt een beetje.

"Weetje mama, ik heb een geheimpje." Fluistert ze, maar ik kan het nog net horen.

"Ik hou van je, ook al heb ik je nog nooit gezien." Fluistert ze. Mijn glimlach groeit weer.

"Ik ben klaar." Zegt Destiny en ze draait zich om.

"Ja? was het leuk om met mama te praten?" Vraag ik. Ze knikt en giechelt.

"Mooi zo." Glimlach ik.

"Papa?"

"Ja?" Zeg ik en ik kijk haar aan.

"Als dit mama is, betekent dit dat ik Justin zijn mama niet meer hoef te lenen?" Vraagt ze.

"Kom hier Destiny." Zeg ik en ik open mijn armen. Ze loopt in mijn armen en slaat haar kleine armpjes om mijn nek.

"Mama en ik houden van je." Fluister ik en er rolt een traan over mijn wang.

Destiny laat me los en veegt mijn tranen weg. Ik glimlach.

"Waarom kan ik mama niet zien?" Vraagt ze uit het niets.

"Omdat mama hier niet is." Zeg ik.

"Waar is ze dan?" Ik glimlach lichtjes.

"Mama is daarboven, in de hemel." Zeg ik en ik wijs naar boven. Destiny kijkt naar boven en zwaait.

"Mama is een engel en waakt over jou, zodat jou niks ergs kan overkomen." Zeg ik.

"Mama houdt van je Destiny." Ze kijkt me aan met een twinkeling in haar ogen.

"Ik hou ook van jou mama." Zegt ze en ze kijkt weer naar boven. Het begint zachtjes te regenen, Destiny kijk me even aan en kijkt dan weer naar boven.

"Niet huilen mama, daar ben je te mooi voor." Zegt ze. Ik glimlach en er rolt een traan over mijn wang.

"En jij ook niet huilen papa." Zegt ze en ze geeft een kusje op mijn traan. Ik glimlach.

"Sorry love, ik zal het niet meer doen." Ze knikt tevreden en kijk glimlachend naar boven. Ik kijk ook naar boven met dezelfde glimlach als Destiny op mijn gezicht.

We houden van je Noa.

---------------------------------------------
Ik vond het zo leuk om dit hoofdstuk te schrijven!

X, Kim❤️