Destiny Horan. |N.J.H|

12.

DESTINY HORAN.
21 Maart, 2033.

"Ik weet niet of ik het wil vergeten, Justin." Zeg ik en ik kijk recht in zijn grote, bruine ogen.

"Wat?" Vraagt hij. Ik zet een stap dichter naar hem toe.

"Ik wil niet vergeten dat we bijna hebben gezoend Justin." Mompel ik, hij kijkt me met grote ogen aan.

"Onze vriendschap betekent heel veel voor me, Des. Ik wil het niet verpesten." Zegt Justin, ik schud mijn hoofd.

"Dat doe je ook niet, maar het ding is. Ik heb al de hele dag dit rare gevoel dat ik bij je wil zijn, ik word blij als ik aan je denk of naar je kijk. En het enige wat is wil zijn jou lippen op die van mij." Zeg ik gefrustreerd.

Justin kijkt me met grote ogen aan.

"Kan je dat even voor me herhalen?" Vraagt hij. Ik kijk hem droog aan.

"Je hoorde heus wel wat ik zei." Zeg ik en hij knikt grijnzend.

"Klopt, het was alleen heel schattig." Ik bloos lichtjes.

"Ahw, je bloost." Grijnst hij. Hij zet een stap dichter naar me toen en knijpt me in mijn wang.

Ik sla zijn hand van mijn wang af.

"Dat is niet grappig, Justin. Ik meen wat ik zei." Zeg ik.

"Dat weet ik." Grijnst hij. Hij leunt naar voren en voor de zoveelste keer vandaag, wil ik zijn lippen op de mijne voelen.

"Jongens, schiet op! Jullie lopen achter!" Roept mevrouw Adams. Ik kreun geïrriteerd en zet een stap bij Justin vandaan.

Ik hoor een paar jongens uit onze klas fluiten, ik loop langs Justin naar Emily en Vanessa toe. Ik kijk naar de groep jongens die net floten, ze kijken me grijnzend aan. Ik rol mijn ogen.

"Kleuters." Mompel ik.

"Nou, dat is ook niet aardig." Grijnst Blake, een jongen uit onze klas. Ik negeer hem en sta stil bij Emily en Vanessa.

"Volgende keer beter, meid." Zegt Emily en ze legt een hand op mijn schouder. Ik kijk haar aan en schud mijn hoofd.

"Dat helpt niet, Em." Zeg ik en ik zucht trillerig. Ik kan wel janken. Het is gewoon zielig hoe graag ik zijn lippen op die van mij wil voelen.

"Hey, het gebeurd echt nog wel." Stelt Vanessa me gerust. Ik kijk haar aan met tranen in mijn ogen. Ze slaat een arm om me heen.

"Het komt goed." Zegt Emily en ook zij slaat een arm om me heen.

"Dankje meiden." Zeg ik en ik slik de tranen weg.

We beginnen weer te lopen en al snel raken we met z'n drieën in gesprek.

---

"Nee, Louis was vroeger veel knapper dan Niall." Zegt Emily, ik leg mijn hoofd in mijn handen.

"Nee, Niall was knapper. Obviously." Zegt Vanessa.

"Kunnen jullie hier over ophouden? Het is raar om mijn vriendinnen zo over mijn vader en oom te horen praten." Zeg ik en ik trek een vies gezicht.

"Nee, je snapt het niet. Wacht, ik laat je een foto van Louis' sixpack zien." Zegt Emily en ze haalt haar telefoon uit haar zak.

"Nee, bedankt. Ik hoef mijn oom niet halfnaakt te zien." Zeg ik en ik leg mijn handen voor mijn ogen.

"Oh mijn god, ik moet toegeven dat zit er niet verkeerd uit." Zegt Vanessa.

"Ew, meiden stop!" Roep ik en ik neem een paar stappen bij ze vandaan. Iedereen kijkt me niet begrijpend aan.

"Wij kunnen er ook niets aandoen dat jou vader en ooms er nou eenmaal lekker uitzagen vroeger." Verdedigt Emily hun.

"Nee, ik wil het niet horen!" Zeg ik en ik leg mijn handen op mijn oren.

Ik haal mijn handen van mijn oren af en hoor meerdere gesprekken over mijn vader en ooms, door meerdere meiden uit mijn klas.

"Oh my god." Zeg ik gefrustreerd.

"Okay, jongens! Even stil, we zijn er!" Roept mevrouw Adams boven iedereen uit.

"Eindelijk." Zucht ik opgelucht.

---

"My gosh, dit uitzicht!" Zegt Vanessa hyper als ze helemaal boven in op de Eiffeltoren staan. Emily en ik knikken instemmend.

Ik kijk over mijn schouder naar Justin en zie hem lachen met zijn vrienden.

"Zoen hem gewoon." Zegt Vanessa uit het niets. Ik verslik me in mijn eigen speeksel.

"Wat?" Zeg ik en ik kijk haar met grote ogen aan.

"Je wilt het, dus doe het gewoon." Zegt ze, ik denk even na maar knik dan toch.

"Go get your men." Grijnst Emily en ze duwt me richting Justin waardoor ik bijna val.

Ik weet mezelf overeind te houden en kijk haar even droog aan.

"Ga nou." Zegt ze en ze maakt een spastische beweging met haar handen. Ik knik en draai me om.

Ik loop naar Justin toe, die met zijn rug naaf me toe staat. Ik tik twee keer op zijn schouder, hij draait zich om en kijkt glimlachend op me neer.

"Hey Des." Zegt hij.

Ik word ineens heel zenuwachtig en weet niet meer wat ik moet doen. Het lijkt alsof mijn hersens zijn gesmolten en ik niet meer kan functioneren.

"Des, gaat het?" Vraagt Justin bezorgt.

Zonder erover na te denken druk ik mijn lippen op die van hem. Hij schrikt even maar kust me al gauw terug.

Ik hoor zijn vrienden joelen en de meiden gillen van blijdschap. Maar ik trek me er niets van aan.

Eindelijk heb ik het gevoel wat ik al de hele dag wou voelen. En nu weet ik het zeker, ik ben gevallen voor mijn beste vriend,

En hard ook.

We trekken terug en kijken elkaar verbijsterd aan.

"Je wilt niet weten hoelang ik dag al wilde doen." Mompel ik.

"Geloof me, ik wou precies hetzelfde." Mompelt hij waarna hij zijn lippen weer op die van mij plant.

---------------------------------------------
AAHH MAI GAAWWD
I FUCKING LOVE THIS!
Shipnaam?

X, Kim❤️