Destiny Horan. |N.J.H|

32.

DESTINY HORAN.
17 Augustus, 2039.

Langzaam word ik wakker door de zon die in mijn gezicht schijnt. Ik draai me om en verwacht dat ik tegen Justin aanlig.

Als dat niet het geval is open ik mijn ogen en kijk ik verbaasd om me heen. Ik ga recht op zitten en wrijf in mijn ogen.

"Justin?" Roep ik vragend door het huis heen. Ik hoor pannen in de keuken vallen en ik grinnik.

Ik sla de dekens van me af en loop in een shirt van Justin en mijn ondergoed de trap af.

Justin komt de gang inlopen en zijn ogen worden groot als hij me ziet.

"Je moet terug naar bed." Zegt Justin en hij geeft me een zacht duwtje naar boven.

"En waarom?" Vraag ik fronsend.

"Omdat je ontbijtje op bed anders geen ontbijtje op bed is." Zegt hij, ik lach en loop weer terug naar onze kamer.

Ik maak een rommelige knot in mijn haar en ga weer in bed liggen. Ik pak mijn telefoon om de tijd te doden tijdens het wachten.

Niet veel later komt Justin boven met een ontbijtje op bed, ik glimlach en ga wat rechter op zitten.

"Wat een verrassing." Knipoog ik. Justin rolt glimlachend zijn ogen waardoor ik grinnik.

"Het is jou schuld dat het geen verrassing meer is." Zegt Justin waarna hij me het dienblad overhandigt.

Hij geeft me nog snel een kus op mijn lippen en knipoogt.

"Gestolen." Grijnst hij, ik rol lachend mijn ogen.

"Soms ben je zo kinderachtig." Lach ik.

"Maar je houdt ervan." Knipoogt hij.

"Ik hou meer van deze croissant." Zeg ik en ik neem een hap van mijn croissantje.

Justin schudt glimlachend zijn hoofd waarna hij simpel weg naar me begint te staren. Ik kijk hem aan en frons.

"Is er iets?" Vraag ik, hij schudt zijn hoofd.

"Ik hou gewoon heel veel van je." Glimlacht hij, wat mijn hart doet smelten.

"En dat is de reden waarom jij vandaag het huis uit gaat." Zegt hij blij.

"Wacht. Wat?" Vraag ik verbaasd.

"Emily en Vanessa gaan je meenemen naar de Spa." Zegt hij alsof het de normaalste zaak ter wereld is.

"Dacht je nou echt dat ik je het huis uit zou gaan zetten." Lacht Justin.

"Met jou weet je het maar nooit." Zeg ik en ik neem mijn laatste slok van mijn koffie.

"Was het lekker, mevrouw?" Vraagt Justin op een deftige manier.

"Ja zeker, meneer." Zeg ik op dezelfde manier terug.

Justin glimlacht en haalt het dienblad van mijn schoot af, waarna hij mijn gezicht vol plant met kusjes.

Ik begin te lachen en hij kijkt me met een liefdevolle blik aan.