31.

508 32 11
                                    

NIALL HORAN.
15 Februari, 2038.

Vandaag is de dag dat mijn kleine meid het nest verlaat. Samen met Justin, haar nog steeds trouwe, vriend gaat ze samen wonen in een klein dorpje net buiten Londen.

Ik pak de laatste doos uit haar kamer en til hem naar beneden. Destiny wilt net de trap oplopen als ze me naar beneden ziet lopen.

Ze glimlacht en zet een paar stappen van de trap vandaan zodat ik makkelijk naar beneden kan lopen.

Mijn kleine meid is sinds een paar maanden 19 en is klaar om haar eigen leven op te bouwen.

Zonder mij bij haar zijde.

Zuchtend zet ik de laatste doos in de kofferbak. De tekst op de doos trekt mijn aandacht en ik glimlach zwak.

Mama's spullen:)

Destiny heeft gevraagd of er wat spullen van Noa waren, die ze zou mogen meenemen naar haar nieuwe huis.

Zoals de goede vader die ik ben, heb ik ja gezegd en hebben we diezelfde avond nog door al Noa's spullen gesnuffeld.

Mooie herinneringen kwamen naar boven die avond en ik zou liegen als ik zeg dat ik geen traan heb moeten wegpinken.

Een hand op mijn schouder haalt me uit mijn gedachten en ik kijk neer op mijn prachtige dochter.

"Was dat alles?" Vraagt ze en ik knik glimlachend.

"Top." Zegt ze met de grootste glimlach op haar gezicht.

Oh, wat ga ik die glimlach missen als ze weg is.

"Ben je klaar om te gaan? We hebben over 40 minuten met Justin afgesproken bij jullie nieuwe huis en het is een half uur rijden." Zeg ik.

"Bijna, wacht even." Mompelt ze, ik grinnik wanneer ze weer naar binnen rent.

Ik ga bij de voordeur staan en wacht geduldig tot ze weer beneden is.

"Ik was hem bijna vergeten." Grinnikt ze als ze de trap afrent. Ik kijk naar het item wat ze in haar handen heeft en glimlach breed.

Het is een foto van zij en ik. Ze was net 5 jaar toen de foto werd genomen en ik nam haar samen met Louis en Harry mee, om een ijsje te eten.

Haar gezicht zit onder de chocolade-ijs terwijl ze me een kus op mijn wang geeft, waardoor mijn wang ook onder de chocolade-ijs zit.

Wat staat de tijd haar goed.

Destiny stapt in de auto terwijl ik de voordeur dicht en op slot doe. Daarna loop ik naar de auto en doe de kofferbak dicht waarna ik zelf ook in de auto stap.

Ik start de auto en kijk nog even snel naar Destiny, die met de grootste glimlach in de bijrijdersstoel zit en met haar hand zenuwachtig op haar been tikt.

FLASHBACK.
16 Oktober, 2023.

"Papa, papa, papa!" Roept een vrolijke, hoge stem. Ik open langzaam mijn ogen en ontmoet die van mijn sinds kort 5-jarige dochter.

"Wat is er, schat?" Vraag ik glimlachend.

"Vandaag gaan we naar de diertjes!" Roept ze blij waardoor ik grinnik.

"Diertjes? Ik weet niks van de diertjes af." Zeg ik bloedserieus. Haar glimlach vervaagd een beetje, maar komt al gauw weer terug.

"Ja, de diertjes! Als cadeautje gaan we naar de dierentaun." Zegt ze terwijl ze de 'ui' niet kan uitspreken.

"Oh ja, we gaan naar de dierentuin." Glimlach ik, de klemtoon leggend op de 'ui'.

"Ja, dat zeg ik toch." Zegt ze eigenwijs. "De dierentaun."

Drie kwartier later zitten we in de auto. Destiny zit achterin in haar kinderstoeltje op en neer te wippen, met de grootste glimlach op haar gezicht.

"Zijn we er al bijna?" Vraagt ze ongeduldig.

EINDE FLASHBACK.

"Zijn we er al bijna?" Vraagt ze ongeduldig, waardoor ik grinnik.

"Wat?" Grinnikt zij nu ook.

"Niets." Mompel ik glimlachend terwijl mijn ogen gefocust blijven op de weg.

"Nee, pap. Kom op, vertel." Zegt ze terwijl ze me een duwtje geeft tegen mijn arm.

"Je bent gewoon altijd al zo ongeduldig geweest." Lach ik zachtjes. "Ook weer iets wat je van je moeder hebt."

Vanuit mijn ooghoek zie ik dat ze glimlacht.

"Lijk ik veel op d'r?" Vraagt ze nieuwsgierig.

"Heel veel." Knik ik.

"In het begin leek je wel meer op mij, maar in de loop van de jaren ben je eigenlijk gewoon een replica van je moeder geworden." Lach ik waarop ze haar ogen rolt.

"Ik ga je missen, Des." Zucht ik, ze glimlacht zacht.

"Ik jou ook, pap." Mompelt ze.

God, waarom gaat de tijd zo snel.

*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*
WOW WOW WOW

Ik update wel snel voor mijn doen poeh.

Hope you enjoyed this little chapter:) ik vond dit echt te Cute om te schrijven.

Destiny Horan. |N.J.H|Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu