NIALL HORAN.
7 Oktober, 2022."Kom je uit bed Destiny." Zeg ik en ik schud haar zachtjes wakker. Langzaam opent ze haar grote, bruine ogen en kijkt ze me glimlachend aan. "Vandaag is je eerste schooldag." Zeg ik. Ze gaat gelijk rechtop in haar bed zitten.
"Waarom zei je dat niet meteen papa!" Zegt ze hyper. Ik lach en pak wat kleren voor haar. "Papa, ikke zelf kunnen." Protesteert ze en ze pakt andere kleren uit haar kast, alleen kan ze niet bij de bovenste plank. "Papa helpen?" Ze kijkt me vragend aan.
Ik glimlach en til haar op. Ze lacht en pakt de trui die ze aan wilt uit de kast. "Klaar!" Roept ze. Ik zet haar weer op de grond neer. "Draai om papa." Zegt ze en ze maakt een draai beweging met haar vinger. Ik grinnik, gooi mijn handen beschermend in de lucht en draai me om. "Ja baas." Ze giechelt en kleed zich snel aan.
"Kijk maar." Zegt ze. Ik draai me om en kijk haar grijnzend aan. Ze heeft haar trui verkeerd om aan. "Mag papa je nog even helpen?" Vraag ik. Ze knikt en wacht op wat ik ga doen. Ik loop naar haar toe. "Armen omhoog." Zeg ik. Ze gooit haar armen omhoog en slaat me bijna in mijn gezicht.
Ze slaat haar handen voor haar mond. "Ikke sorry papa." Zegt ze gelijk. "Het is niet erg love, nou doe je armen nu rustig omhoog." Ze knikt en gooit haar armen nu rustig omhoog. Ik trek haar trui bij haar uit en keer hem goed om waarna ik hem weer bij haar aan doe.
"Mooie meid." Zeg ik en ik geef haar een tikje op haar neus. Ze krinkelt met haar neus maar zet al snel weer haar blije glimlach op. "Honger!" Roept ze en ze rent langs me naar beneden. Jup, dat heeft ze van mij.
Ik lach en loop achter haar aan. Als ik beneden in de keuken aankom zit Destiny al geduldig op me te wachten. "Dat duurde lang, ik hier al uren zitten." Zegt ze en ze tikt op haar pols alsof ze een horloge om heeft. Ik grinnik.
"Wat wil je eten love?" Vraag ik. "Pannenkoeken!" Roept ze blij. "Pannenkoeken zal het zijn." Zeg ik en ik pak de spullen om pannenkoeken te bakken. "Pannenkoeken klaar papa?" Vraagt ze als ik net alle spullen bij elkaar heb. "Nee lieverd, nog heel even geduld." Ze zucht en legt haar hoofd op de tafel.
"Ikke honger." Moppert ze. Ik grinnik en maak snel een pannenkoek voor haar. Als ik klaar ben zet ik de pannenkoek voor haar neer. Ze kijkt er met grote ogen naar. Ze likt haar lippen en kijkt me vragend aan. Ik knik en ze valt aan. Ik grinnik en geef haar nog een glas melk waarna ik tegenover haar ga zitten en haar geamuseerd aankijk.
Als ze de pannenkoek op heeft laat ze een zachte boer waardoor ze snel weer haar handen voor haar mond slaat. "Sorry papa." Ik grinnik en zeg dat het niet erg is. "Ga je je tandjes poetsen?" Vraag ik. Ze knikt en rent naar boven, ik loop achter haar aan en ga in de deuropening van de badkamer staan.
Destiny staat op het krukje, die speciaal voor haar in de badkamer staat, en pakt haar tandenborstel. Ook pakt ze de tandpasta en doet dat op haar tandenborstel. Ze maakt haar tandenborstel een beetje nat en begint daarna met het poetsen van haar tanden.
Als ze klaar is kijkt ze me trots aan, waardoor ik een trotse glimlach op mijn gezicht krijg. "Zullen we naar school gaan?" Vraag ik. Ze knikt hevig en springt van het krukje af waarna ze langs me de trap af loopt.
Beneden help ik haar met haar schoenen en jas en daarna lopen we samen, hand in hand, naar school.
---
"Ga je je gedragen kleine?" Vraag ik. Ze knikt en wilt naar binnen lopen maar ik hou haar tegen. Ze kijkt me verward aan. "Krijg ik geen kusje meer?" Vraag ik. Ze giechelt en geeft me een kusje waarna ik haar loslaat. Ze loopt richting de deur. Bij de deur draait ze zich nog een keer om en zwaait ze naar me.
"Doei papa!" Zegt ze. "Doei love, tot vanmiddag!" Zeg ik. Ze grijnst breed en loopt naar binnen. Ik zucht en loop weer richting huis.
Kleine meisjes worden groot.
---------------------------------------------
Ik hou van 4-jarige Destiny😂X, Kim❤️
JE LEEST
Destiny Horan. |N.J.H|
FanficDestiny Horan, de dochter van Niall Horan en Noa Tomlinson. Niall's hart breekt als Noa overlijd bij de geboorte van Destiny. Niall wil de liefde van zijn leven trots maken, en zorgt in zijn eentje zo goed mogelijk voor Destiny. Het zal niet altijd...