Destiny Horan. |N.J.H|

19.

DESTINY HORAN.
1 April, 2033.

"Destiny." Hoor ik de zachte stem van Justin zeggen. Hij schudt me zachtjes heen en weer. Ik open langzaam mijn ogen en kijk hem glimlachend aan.

"Dit is beter dan een wekker." Mompel ik slaperig. Justin grinnikt en geeft me een liefdevolle kus.

"Hm, en het word alsmaar beter." Mompel ik, Justin lacht.

"Kom je uit bed, we moeten naar school." Ik knik en stap uit bed.

Ik ben vannacht bij Justin gebleven omdat ik papa niet onder ogen durfde te komen. Ik ben bang dat hij héél boos op me is.

Ik maak me snel klaar voor school en ga naar beneden waar Justin al op me zit te wachten.

"Hey baby, lekker geslapen?" Vraagt hij. Ik schud zachtjes mijn hoofd.

"Ik kon eerst niet slapen, uiteindelijk ben ik gelukkig wel in slaap gevallen. Maar ik heb niet bepaald lang geslapen." Leg ik uit en Justin knikt begrijpend.

"Maar hoe ik wakker gemaakt werd vond ik niet erg." Ik glimlach met mijn tanden bloot en geef hem een kus. Ik voel Justin glimlachen in de kus.

"Ik hou van je." Mompel ik.

"En ik van jou." Mompelt Justin en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd.

---

Justin en ik lopen samen de school in. Ik word nagekeken met afkeurende blikken door mensen die ik niet ken. Een zachte zucht rolt over mijn lippen.

Freddie en Bear komen op ons afrennen en omhelzen me gelijk.

"We waren zo ongerust, waar was je?" Vraagt Freddie.

"Ik was bij Justin." Zeg ik schouderophalend.

"We hadden naar Darcy moeten luisteren." Mompelt Bear.

"Ben blij dat jullie dat niet hebben gedaan." Mompel ik. Ze fronsen.

"Sorry, ik had geen zin in mensen die me niet begrijpen." Zeg ik waarna ik langs ze loop naar mijn kluisje.

Bij mijn kluisje aangekomen leunt Justin tegen het kluisje ernaast aan. Ik open mijn kluisje en pak mijn goede boeken die ik in mijn tas doe.

"Hey Justin!" Roept iemand die ik niet ken. Justin kijkt op en kijkt de jongen vragend aan.

"Pas op met haar, straks vermoord ze jou ook nog!" Roept hij door de gang heen. Justin klemt zijn kaken op elkaar en maakt vuisten van zijn handen.

"Ik denk dat het beter is als jij deze gang verlaat." Sist Justin naar de onbekende jongen. De jongen loopt gauw de gang uit.

Ik knipper de opgekomen tranen weg en sluit mijn kluisje.

"We kunnen gaan." Mompel ik.

"Destiny, gaat het?" Vraagt Justin en ik knik snel. Justin slaat een arm om me heen en samen lopen we naar de les.

"Ik weet wel dat het niet gaat." Mompelt Justin.

"Weet ik." Mompel ik terug.

We lopen het klaslokaal in en gaan naast elkaar zitten. Niet veel later stroomt het klaslokaal vol met allemaal kinderen en begint meneer Bemally met de les.

---

Dit was officieel de slechtste schooldag ooit.

Ik werd de hele tijd nagekeken en er werd me verteld dat ik een moordenaar ben.

Al die mensen kennen mijn verhaal niet dus ze moeten hun mond houden.

Ik storm het huis in en ga direct naar mijn kamer. Ik gooi mijn tas ergens in een hoek van de kamer en ga op mijn bed liggen.

De tranen die ik de hele dag heb ingehouden gaan nu in vrije loop over mijn wangen heen.

Ik hoor wat gestommel op de trap maar ik schenk er geen aandacht aan. Niet veel later gaat mijn deur open en staat er een bezorgde papa in de deuropening.

"Love, kom hier." Mompelt hij en hij opent zijn armen. Ik spring op van het bed en ren in zijn armen.

"Ze vinden me een moordenaar, papa." Huil ik in zijn armen.

"Misschien ben je dat ook wel." Zegt papa en hij laat me los.

"Wat?" Vraag ik verward.

"Jij moordenaar! Als jij het niet was geweest leefde Noa nog en was alles beter!" Roept papa. Ik begin nog harder te huilen.

"Het spijt me papa." Huil ik.

"Daar heb ik niks aan! Ik was beter af zonder je!" Roept papa waarna zijn hand mijn wang raakt. Ik laat me vallen op de grond en begin hard te huilen.

---

Ik schrik huilend op van deze nachtmerrie. Ik kijk om me heen en zie dat ik in het klaslokaal zit. Justin kijkt me bezorgd aan.

"Was mijn les niet interessant genoeg, mevrouw Horan?" Vraag meneer Bemally geïrriteerd aan me.

"Sorry meneer." Zeg ik met een krakende stem. Zijn uitdrukking verzacht.

"Als je wilt mag je wel even naar de time-out ruimte om even bij te komen." Zegt meneer Bemally. Ik knik dankbaar naar hem, pak mijn tas en verlaat de les naar de time-out ruimte.

---------------------------------------------
X, Kim❤️