Destiny Horan. |N.J.H|

10.

DESTINY HORAN.
20 maart, 2033.

"En toen was iedereen dood, behalve ik. Ik had afscheid van je moeten nemen." Maak ik mijn verhaal af.

"Jezus, Des, ik had geen vliegangst maar dankzij jou wel." Grinnikt Justin.

"Het was echt heel eng, you asshole." Zeg ik en ik geef hem een zachte schouderduw.

"Niet zo agressief, dat is nergens voor nodig." Giechelt Justin. Ik kijk hem droog aan.

"Waarom ben ik überhaupt nog vrienden met jou." Zucht ik.

"Omdat je van me houdt." Grijnst Justin, ik kijk hem aan.

"Dat klopt." Zucht ik.

"Ik wist het wel." Giechelt hij. Ik grinnik om zijn giechel. Je zou denken dat ik het ondertussen gewend ben, maar geloof me, het blijft grappig.

"Jongens, ik wil jullie mooie gesprek niet verstoren of zo maar, we zijn er." Zegt papa en hij kijkt ons aan via achteruitkijkspiegel.

Justin en ik knikken snel en stappen uit. We pakken onze koffers uit de kofferbak en lopen naar het grote schoolgebouw.

"Destiny Noa Horan, niet zo snel!" Roept papa, ik grinnik en draai me om.

Papa komt naar me toelopen en geeft me een stevige knuffel.

"Papa, lucht." Zeg ik en ik probeer naar licht te happen.

"Oh, sorry. Ik ben het gewoon niet gewend dat je een week weg bent." Zegt papa, ik grinnik. Hij verslapt zijn grip.

"Maak je maar geen zorgen pap, Justin is bij me. Er kan me niks overkomen." Zeg ik. Papa zucht en ik voel hem knikken.

Ik maak me los uit zijn greep en kijk hem glimlachend aan.

"Tot volgende week, pap." Zeg ik en ik geef hem een kus.

"Tot volgende week, love." Ik draai me om en loop naar Justin. Hij rijkt naar mijn hand, ik pak zijn hand vast en samen lopen we naar de ingang van het schoolgebouw.

"Hey, Justin!" Roept papa. Justin draait zich om en kijkt papa vragend aan.

"Zorg goed voor m'n kleine meid!" Roept papa. Ik rol mijn ogen terwijl Justin glimlacht.

"Er zal haar niks overkomen!" Verzekert hij papa.

Justin draait zich weer om en we lopen verder.

"Soms schaam ik me dood voor mijn vader." Zucht ik, Justin giechelt waarna hij knipoogt.

---

"Destiny." Zegt Justin en hij schudt me zachtjes heen en weer. Ik open langzaam mijn ogen en kijk recht in die van Justin.

"Goedemorgen schone slaapster." Grijnst hij, ik rol mijn ogen.

"Zijn we er al?" Vraag ik nog hees van het slapen, hij knikt.

"Okay." Mompel ik en ik rek me uit.

---

"Hier is jullie sleutel." Glimlacht mevrouw Adams. We knikken glimlachend en lopen naar de lift.

"Oh, Justin en Destiny." Zegt ze, we draaien ons om.

"Ik weet hoe jullie zijn, breek het hotel niet af alsjeblieft." Zegt ze, we grijnzen en lopen de lift in.

"Oh god." Horen we mevrouw Adams nog mompelen voordat de liftdeuren sluiten.

Justin en ik schieten in de lach.

"Volgens mij haat ze ons echt heel erg." Grinnik ik. Justin knikt giechelend.

"Dit gaat zo leuk worden!" Zegt Justin vrolijk, ik knik glimlachend.

---------------------------------------------
X, Kim❤️