WINNING HIM BACK (SLOW UPDATED)

STEP BY STEP

Chapter Seven - Step by step

ALLISON'S POINT OF VIEW

"Babe, bili mo ko nun. I also want that one, and thiiis. And oh, I also like that because it's supah cute. And also add this one." sabay sabay kong sabi sa kanya. With Twinkling eyes pa yan para gumana. Bwahahaha maghirap ka ngayon Klein!

We're here at one of the most famous stalls in MOA. Dahil nga today is Saturday, today is shopping day! Hihi v^_^

"Dahan dahan lang Babe, baka naman itambak mo lang yan sa bahay mo?" sabi niya. Pakielamero! Bakit, naghihirap ka na ba kaya hindi mo na ko mabilhan ngayon? Ha? Eh dati nga halos maubos ang pera ko para lang mabigyan ka ng mga magagandang regalo! Gag*!

"Nevermind na nga, kakasira ng mood." tumalikod na ko sa kanya at tumingin tingin sa ibang side nung pinasukan naming stall. Bwiset! Ang boring naman kapag tumitingin tingin lang, I want all of these. Pero syempre dapat hindi ako gumastos.

After a couple of minutes of wandering, napagpasyahan kong balikan si Klein. Matignan nga kung anong ginagawa nun.

Teka, nasaan na siya? Nandito lang siya sa stall ng mga damit pambabae kanina ah. Don't tell me lumalandi na naman ang hinayupak na yon?

*lakad lakad*

Naglalakad lakad naman ako nang medyo magulat ako.

Klein is on the cashier and currently paying for all the things na tinuro ko sa kanya kanina. Wow.

"Sir, fifty thousand po." sabi nung cas--

W-what? F-Fifty thousand yun lahat? Grabe naman, e few of those things lang naman talaga ang gusto ko. I was just testing him. Mygod.

"Here." at nagabot si Klein ng FIFTY THOUSAND IN CASH.

"Keep the change." dagdag pa niya. So hindi siya siguradong sakto yun? Edi ikaw na! Ikaw na nga mayaman! Samantalang ako ingat na ingat sa pagbibilang ng pera ko kapag nagbabayad. T^T

"Oh babe, nandyan ka pala. Sorry sa nasabi ko kanina ha, I was just worried na baka hindi mo to magamit lahat. Heto na babe o." at ipinakita niya saki lahat ng mga dala niya. Bakit? Bakit ang bait bait mo ngayon Klein? Siguro pakitang tao lang yan. Tss, hindi mo mababago ang isip ko Klein. Pagkatapos mo kong saktan, hinding hindi na mababago ang sinumpaan kong pangako na sasaktan kita.

"Uhmm babe? San mo gustong kumain?" naalimpungatan naman ako nung bigla niya kong tinanong. I'm idling again. -__-

"Ugh, I don't feel like eating e. I wanna go home na. Sorry, I still have loads of assignments e. Remember na I'm running for the president of our course organization?"

I'm taking business administration kasi as my course. Syempre, kahit na sinasabi nilang I should take a course that is a lot harder than that, I have to take care of our family business. My parents are running an airline business. So since I'm the only child in our family, the prestige will be passed onto me.

"Ganun ba? Sige, I'll take you home na." Hmmm, wait. Parang may nakalimutan ako? *Isiiiip* Isiiiip* *TING!* Ah tanda ko na!

"Wait, pwede bang dumaan muna tayo sa NBS? May mga kailangan lang akong bilhin for fliers."

"Ganun ba? Osige sige Babe." pumunta kami sa NBS at binili ang mga kailangan ko at dumiretso na sa cashier. Syempre siya rin ang nagbayad, tapos siya rin ang nagdala papunta sa parking lot. Pinasok niya na lahat ng pinamili namin then offered me to enter the passenger seat.

Pagpasok ko..

"Babe, kahit kailan maghihintay ako. Maghihintay ako hanggang sa mapatawad mo na 'ko. Mahal na mahal kita, Allison." and he kissed me on the forehead. I smiled at him bitterly. Haaay, bakit Klein? You're really not helping me. He drove until we reached our house.