Chapter 34
Anak ni'yo rin.
"Wow! Mommy! This is awesome!" nakangiting sabi ni Shawn habang nakatingin sa iPad na binigay ko.
"Proper use of it anak"
"Yes Mommy!" aniya at niyakap ako.
Naramdaman ko na agad ang seryosong titig ni Shin sa gilid ko.
"You spoil him a lot" nguso niya. Tinignan ko lang siya.
"So? Shawn deserve everything" ngiti ko. Tinignan ko si Shin na seryoso pa ding nakatingin sa akin. Lumapit ako sakanya at hinalikan ang pisngi niya.
"Where is my clone" nilahad ko ang kamay ko sakanya. Pumula ang pisngi niya dahil sa sinabi ko.
"Dont ask for that. Its too early" aniya at tumingin sa labas, umaga pa lang nga naman.
"So?" humalakhak ako.
Tinaasan niya ako ng kilay. "You're so...damn Samantha!" aniya at ginulo ang buhok niya, natawa lamang ako lalo dahil sa ginawa niya. Lumapit ako sakanya, kinulong ko ang mukha niya gamit ang magkabilaan kong palad, tinignan kong mabuti ang bawat parte ng kanyang mukha. Tumigil ako sa kanyang mata, his eyes. Dito ako nahulog ng husto, dahil sa sensiridad sa matang ito.
"I'm so happy Shin" sabi ko ng buong puso. Ngumisi siya at hinawakan ang kamay kong nasa pisngi niya. Pumikit siya habang nakangiti.
"I am too. Samantha" aniya at niyakap ako.
Niyakap ko siya pabalik. Ayokong kada hawak niya ay hindi ko ginagantihan. Gusto kong maalala niya lahat ng pagmamahal ko. Na lahat ay sinusuklian ko. Hindi ko alam kung saan galing ang luha, siguro pag sobrang saya mo kusa na lang talaga silang lalabas. Humikbi ako at siniksik ko ang mukha ko sa dibdib niya.
"What's wrong?" he ask so concern.
"I'm just happy"
"I want you happy baby, but i dont want you crying"
"Baliw. Masaya lang ako" bumitiw ako sa yakap at hinarap siya. "Masaya ako kasi andito ka na sa tabi namin. Masaya ako kasi halos kalahati ng mundo ang layo natin sa isat isa noon. Bumalik pa din ako sayo" tumulo ulit ang luha ko.
"Hindi ko...alam kung bakit binigay ka ni God sa akin gayong sobrang pasaway ko naman" humalakhak ako. Hinawakan niya ang kamay ko at ilang ulit itong hinagkan.
"You deserve everything Sam. You deserve the world. You deserve to be happy. And i know, God knows, i deserve you too" aniya habang nakatingin sa mga mata ko.
Lumapit siya sa akin pagkatapos nun at siniil ako ng mababaw at sabik na halik. Sinagot ko ang bawat halik niya.
"Lets face your parents again. We wont stop to convince them" aniya. Tumango ako dahil sa kagustuhan niya. "I want to marry you so bad, but atleast we need their approval"
"Shin. They wont allow us-"
"Ssshh. I'll marry you no matter what. I just want to try again. Samantha, they're still your family"
"You and Shawn are my family" kumunot ang noo ko. Humalakhak siya.
"Yes i know that. Hwag ng matigas ang ulo. Kakausapin lang natin sila" aniya at hinawakan ang baywang ko, nilapit niya ko lalo sakanya. Nagbuga ako ng hangin at tumango na lang ulit.
Kaya pagkatapos ng kasal ni Jiro ay tumuloy na kami pabalik sa Pinas.
"Bukas na lang kaya" ani Red ng malamang uuwi kami. Umiling ako.
"We need to hurry, sorry" ngumiti ako. Tumango na lamang siya at hinayaan na kaming makaalis. Hinatid kami ni Red sa airport at lumisan din kami. Sa eroplano ay panay ang halakhakan ni Shin at Shawn. Mabilis lang ang naging byahe, pumara na ako ng taxi pagkatapos, para makauwi na kami.
"Mommy ako sa gitna" ani Shawn. Tumango ako dahil sa kagustuhan niya.
Katabi ko si Shawn at sa tabi ni Shawn ay ang Dad niya. Nakasandal ang anak ko sa kanyang ama. So sweet. Kinuha ko agad ang cellphone ko at pinicturan sila.
Ngumisi ako matapos iyon at inupload sa facebook. Ngumiti ako dahil sa mga positibong komento ng mga tao.
"Manong, Parahas" sabi ko na lang sa taxi driver. Hindi ko na kasi pinayagang magdrive si Shin. Pagod na pagod na siya.
Tumunog ang cellphone ko sa ilang facebook notification.
Nagcomment si Mommy!
Amanda Buenavidez : Shameless.
Kumirot ang puso ko dahil sa kinomento ni Mommy. Pero kahit ganun may karapatan akong dumepensa. Nangingig ang kamay ko habanh tinitipa ang dapat na sagot sa kanya.
Cara Samantha Buenavidez : I deserve them both. I sacrifice my family for your daughter! You're not blind but why u cant see that. Remmember mom. Anak niyo din ako.
Nanginginig pa din ang kamay ko matapos itong ireply sakanya, kasabay no'n ang pagtulo ng luha ko.
