Chapter 14

14 0 0
                                    

***14***

Jilliane's POV:

"Ewan ko teh, para siyang sinapian ngayon"

"Bakit naman?"

"Medyo bumait siya ng konti sakin, tsaka..ewan,di ko lang maexplain"

"Asus, baka mamaya nyan may gusto kana kay Yano"

"Duh? Yak naman teh. Kahit yung isip ko disagree ata sa naiisip mo"

"Uyyyy. Dalaga na si Jilliane."

"Tss. Ate, matagal na kong dalaga, diba?"

"Hmm, simula nung makilala mo si Mr.Cap?"

*nagnod lang ako at ngumiti ng ganito..^____^*

"TSS. Eh hindi mo nga alam pangalan nun eeh. ."

"Eh, kahit pa. Siya parin ang savior ko..haiii.."

*flashback*

Summer nun.

April. 

Maggagabi na nun eh.

Bata pa lang ako, gala ako. 

Gusto ko lang talaga tumambay dun sa tulay malapit samin, mag fifirstyear highschool nako nun, 

Pero unlike before, I was definitely a GIRL. The way I dress, the way I act, the way I look. 

not until, I met HIM.

--

Nagmumuni ako habang tinitingnan ang dagat, medyo madilim nadin nun. Dala ko rin nun ang bike ko para makauwi ako agad. 

Isang oras din akong nagmuni-muni, and when Ate texted me to go home, sinunod ko naman.

So I ride on my bike ready to go home.. 

Nagsimula nakong magpedal, mabagal lang pagpapatakbo ko nun, I usually put my headphone on my ears, i am a music lover.

Masaya pa ko nun pauwi eh.

But unfortunately..

*beeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep*

*lingon*

then..

*booooogsssh!baaaam!!blaaaag!* 

--

Nandilim na paningin ko, and the only thing I remember was his voice..

"Oi bata! Gising!"

di ko makita mukha niya, ang alam ko lang, nakacap siya, i suddenly felt that he carried me..at dun narin ako nawalan ng malay..

--

When I opened my eyes, I'm expecting to see that person, that man, that man who saved me..but unfortunately..

"N-nurse?"

"Oh, mabuti po at gising kana.."

"Si-sino po nagdala s-sakin dito?"

"Ai Mam, kakaalis nya lang po, eto nga po oh, naiwan nya ang sumbrero nya"

iniabot naman sakin nung nurse yung black cap..

and that was the only thing I will treasure for the rest of my life. 

I want to know him. Gustong-gusto ko talaga siya makilala. I want to say my sincerest thank you, kasi kung hindi dahil sakanya, siguro wala na ako. 

The reason why I always wear that cap was, I hope that someday, someone will approach me, and will tell me that HE OWNS THE CAP THAT I'M WEARING.

The BridgeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon