KANIN MERKEZİ

2. "ORTAK"

Selammmm...

Umarım hoşunuza gidiyordur her şey.

Keyifli okumalar.

*******

Odamın kapısını kilitleyip kendimi yatağa attım.Olanları düşündüm.Kurduğum planı uyguladığımız gün geldi aklıma.Çok başarılıydım kendimi övmeden geçemeyecektim.

'Hırsla vurulan kapıyla sarhoş olmaya yakın gibi duran sahte babama daha sonra korkudan titreyen sahte annemle öz kardeşime baktım."Açma!" dedi babam ama ben açmazsam onlar zorla kırıp girerlerdi eve.Konuşup anlaşabilirdik belki de?

Kapıya vuran adamlar gelmeden dakikalar önce sarhoş ve nefes nefese kalmış bir şekilde gelen babam ayakta zar zor duruyor izlenimi veriyordu.Sürekli sahte diye belirtmeme gerek yok değil mi?

"Eğer açmazsanız kendi imkanlarımızla girer canınızı yakarız." Yiğit'e işaret verdim.Bir anda annemin yanından hızla kapıya koşan kardeşimle adamların duyması için bağırdım."Yiğit!!"

"Ne olacaksa olsun artık." diyerek kapıyı açtı titreyen elleriyle.Önüne çıkan adam onu ittirip içeri girerken arkasında bulunanlar da girdi.Yüz yüze geldiğimiz orta yaşlı adam sırıtarak babama daha sonra da bana baktı.Beni baştan aşağı süzüp tekrar babama baktı."Kumarda kuruşun kalmayınca bize sattığın kızın bu mu?"Çok kabasın moruk.

Duyduklarımla başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi baba dediğim adama baktım.Bedenim titremeye göz yaşlarım özgürlüğüne kavuşmaya çalıştı bir süre.Bu doğru olabilir miydi ki? Babam kızını birine satabilir miydi? Sen istersen olur Maral.Evet ben istersem olur.

Hızla babama döndüm."B-baba sen gerçekten yaptın mı böyle bir ş...şeyi?Yapmazsın sen." Bak bir de kekeliyor, güldüm vallahi.

Kendimi zorlayıp bir kaç damla yaş akıttım, canım yanmış gibi yüzümü buruşturdum, boğazıma öyle büyük bir yumru oturdu ki yutkunamadım gibi bir izlendim verdim.Gayet iyi gidiyorduk.

"Bizimle geliyorsun küçük kız işimizi görmen gerek." dediği an bir kaç adım geriledim."Korkma düşündüğün şey olmayacak.Kabul etmezsen önce ailenin sonra da senin hayatın biter."

Ne yapmam gerektiğini düşünmeye çalışıyormuş ama o hengâme de bir karara varamıyormuş gibiydim.

Bir anda kollarımda ki büyük ellerle kapıya doğru zorla ilerletilmeye başladım.Annemin bağırışı doldurdu kulaklarımı."Bırakın kızımı.Ne yapacaksınız onu? Harun bir şey yap kızımızı götürüyorlar."

"Sadece yapması gereken bir şey var Zuhal.Korkma." diyen babamın sesiyle öfkelenmiş gibi baktım ona.

"Senin kaybettiğin o paralardan sonra da kumara devam etmen yüzünden cezasını benim kızım mı çekecek ha?" Ah gayet güzel oynuyorsunuz Zuhal Hanım.

Arkamdan koşsalarda bir şey yapamadılar.İri yarılı adamlar arabanın kapısını açarken orta yaşlı adamın sesini duydum."Sadece konuşacağız geri gelecek.Ne bu halleriniz?" Sesi öfkeliydi.

En sonunda kapıyı kapatıp hepsi arabaya binince yaşlı adam da yanıma oturdu.Araba bizim sokaktan caddeye çıkınca yanımda ki adam konuşmaya başladı."Bak küçük kız..." durmadan bana bu kelimeyi kullanacak mıydı?"Bana öyle hitap etmeyi bırak."

"Amacım sana zarar vermek değil.Bir çetenin peşindeyiz.Senden sadece geçici olarak birinin hayatına girmeni istiyorum.Kısa süreli olacak.Satmak falan yok.O bahane gibi bir şeydi.Benim de küçük bir kızım var." Yutkundu."Yani vardı." Gözleri doldu ama belli etmemek için kafasını bir kaç saniye cama çevirdi."İntikam ateşiyle kavruluyorum ve seni de ortak ediyorum.Baban öylesine bir kaç eğitim aldığını söylemişti, bu yüzden yardım etmelisin bize."