KANIN MERKEZİ

5. ÇATIŞMA

Biz geldiiiik.

Sena Şener - Her An Gidebilirim

Keyifli okumalar...

(Satır aralarına yorum yapalım lütfen, oy ve yorum sınırı gelecek çünkü.)

**********************

Arkamdan seslenen kişiye döndüm.Gördüğüm kişiyle kaşlarım hafifçe çatıldı.Bana seslenen kişi pencereden düştüğüm anda beni tutan kişiydi.

"Ah evet kesinlikle o kızsın sen." diyerek gülümseyen adama baktım.Uzun boyu, bir tek sakalı bile olmayan pürüzsüz yüzü, aşırıya kaçılmamış yapılı vücuda sahipti.

Cevap vermediğim için aramızda bir iki adım mesafe bırakıp tekrar konuştu."Sen gerçekten kabasın, cevap vermeye tenezzül bile etmiyorsun, kırıldım." Dudaklarını büzüp bana bakarken akıl sağlığından şüphe etmiştim.Tanımadığı insanlara böyle davranan biri hiç normal değildi bence."Kaba değilim,tanımadığım insanlarla konuşmak huyum değildir."

"Tanışalım o zaman?"derken sorarcasına gözlerini gözlerime dikmiş elini sıkmam için uzatmıştı."Ben Kaan."

Elini uzattığı eliyle yüzü arasında gidip gelirken bu konuşmayı uzatmama ümidiyle elini sıktım."Maral."

"Maral...güzelmiş."Elimi elinden çekip teşekkür edercesine başımı hafifçe aşağı eğdim."Ben gideyim artık."Yanından geçip giderken tekrar seslendi.Arkamı dönüp iki üç adım mesafeden ona baktım."Bir sorun mu var?"diye sordum.

"Kucağında ki köpek tanıdık geldi." demesiyle konuştum."Bende sahibini arıyordum, tanıyor musun yoksa?"

Başını sallayarak "Sanırım." diye mırıldanıp uzun adımlarıyla aramızda ki mesafeyi kapattı."Tanıyordum, Keriman teyzenin dostuydu bu köpek.Ama maalesef iki gün önce vefat edince bu yavrucak kaçmıştı, aramıştık ama bulamayınca geri gelir diye düşündük." derken Karamel'in başını okşuyordu.Madem artık yalnızdı benimle kalmasında bir sorun olmazdı.

"Üzgünce Karamel'e baktım, ailesini kaybetmişti.Kesin çok üzülmüştü hatta belki de hala üzülüyordu."Ben onun yeni ailesiyim o zaman."dedim gözlerimi yeni tanıştığım adama çevirip.Gülümsedi.Başını sallayıp "Şanslı köpek."diyerek Karamel'e baktı.

"Karamel" dedim.Anlamayan gözlerle bana bakınca kucağımdaki yavruyu gösterdim."Adı artık Karamel."

Küçük bir kahkaha attı.Kaşlarımı çatıp neye güldüğünü anlamaya çalışırken kahkahadan kıkırtıya dönüşen gülüşlerinin arasından konuştu."Bu anı mı bekliyordun sen, hemen ismini bile vermişsin."Gülüşü tamamen kaybolunca Karamel'e baktı.Başını okşayıp gülümsedi."Şanslısın Karamel.İyi bir ailen oldu, hissediyorum."

Ortamı telefonumun zil sesi doldururken arka cebimden çıkardım hemen.Orhan Bey arıyor...Geç kalmış olmalıydım.Telefonumu sessize alıp karşımda beni izleyen adama baktım."Gitmem gerekiyor."

"Bir daha ne zaman, nasıl karşılaşabiliriz?"

Omzumu silktim."Bilmem sanırım karşılaşmayız bir daha."Tabi canım karşılaşmayız.Sinsi Maral.

"Olur mu öyle ya yeni tanıştık daha.Numaranı istesem?" Sessizliğimden bir şeyler anlamış olacak ki tekrar konuştu."Ben sana numaramı vereyim bir şeye ihtiyacın olursa, ne bileyim konuşmak istersen falan arayabilirsin."Zaten var.

Telefonumu Kaan'a uzattım.Hemen alıp numarasını tuşladı.O sıra Suat arabadan inip olduğumuz yere baktı.Kaşları çatık karşımda ki adama bakarken dudaklarımı oynatıp 'geliyorum' dedim.Başını sallayıp bizi izlemeye devam ederken Kaan telefonumu uzattı."Tanıştığıma memnun oldum Maral."