KANIN MERKEZİ

6. BAZI YALANLAR

Biz geldiiiik, sizi özledik.

Onur Özdemir - Eksik Şarkı
Lana Del Rey - White Dress

Lütfen oy ve yorum yapmadan geçmeyin, lütfen...Yorumlarda buluşalım :)

Keyifli okumalar...

*************

Yaman Kırcalı vurulmuştu ama umursamayıp sadece bana "Geçti." demekle yetinmişti.Omzundan akan kanlar koluna yol alırken bir kaç tane damla yerle buluşmuştu bile.

Gözlerimi omzundan çekip sonunda konuşabildim."Hastaneye gitmelisin." Bir kaç adım daha atıp aramızdaki mesafeyi azalttım.Saçları terlemiş alnına yapışmıştı.Gözleri yorgun olsa da sertliğini koruyordu."Sorun yok, ben hallederim."diyerek yanımdan geçerken aniden kolundan tuttum.Yaralı kolundan tuttum!

"Bilerek mi yapıyorsun, sabah ki olanların acısını mı çıkarmaya çalışıyorsun?" Kaşlarım havalandı, yanlış anlamıştı.Tabi ki öyle bir şey yapmıyordum.Hayır yapıyordum.Ama bilmesine gerek yoktu.

"Saçmalama, sadece yarana dikiş atılması gerekebilir."

Aldırış etmeden parçalanmış koltuklardan birine ilerledi.Etrafa göz gezdirdim, her yer delik deşik olmuştu.Burada yaşanmazdı.Karamel de bizim yanımıza gelip tekli koltuğa zıpladı ve sakince yerleşti.Neye uğradığını şaşırmış olmalıydı.

"Evimin de içine ettiler oros-" bana bakıp devam ettirmese de anlamıştım zaten.Diğer koltuğa geçip inanamayan gözlerle ona baktım."Omzundan vuruldun ciddi bir şey olabilir ve sen evi mi dert ediyorsun, gerçekten kafayı yemişsin!"

"Daha kötüleri de oldu diyorum." Ofladım ve ayağa kalktım."Daha kötüsü oldu, yok şöyle oldu yok böyle oldu ne olduysa oldu hadi hastaneye gidiyoruz."

Diğer kolundan çekiştirdim daha fazla dayanamayıp omzunu elimden kurtarıp ayağa kalktı.Salondan çıkarken "Çattık!" dediğini duyunca hemen Karamelle arkasından ilerleyip seslendim."Duyuyorum, içinden söyle bari."

Cevap vermedi telefonu alıp birileriyle konuştu.Başka bir ev ve eşyalarını toplamakla alakalı şeyler söyleyip telefonu kapattı.Arada yüzünü buruştursa da belli etmemeye çalışıyordu.Arabanın anahtarını alıp birlikte evden çıktık.Etrafa dikkatlice bakıp gözetleyen var mı diye göz gezdirip kimsenin gözükmediğine emin olduktan sonra bahçeden de çıkıp arabaya ilerledik.

Karamel arka koltuğa zıplarken kapıyı kapatıp Yaman'ın sürücü koltuğuna geçmesine izin vermeden elindeki anahtarı kapıp ondan önce davranıp kendimi koltuğa attım."Yaralısın ben süreceğim."Bir şey diyecekken kapıyı kapatıp yan tarafımı işaret ettim.Arabanın anahtarını takıp çalıştırırken yan koltuğa oturmuş sinirli bakışlarını üzerime dikmişti."Dua et yaralıyım yoksa bu olanlara asla izin vermezdim."

Sırıtıp arabayı sürmeye başladım."Eminim ki yaralı olduğun içindir seni sert erkek."

Sert nefesini alıp verirken onu sinirlendirdiğim için rahatladım. "Unutturma, sana sert erkek nasıl olur göstereyim çünkü hiç görmemiş gibisin."Bakışlarım yolla onun arasında giderken hah diye bir ses çıkardım."Gösteremezsin çünkü bir daha görüşmeyi düşünmüyorum, umarım birbirimizi son görüşümüz bugün olur."dedim düz bir şekilde.Arabanın saatine baktım.22:45

"Madem görmek istemiyorsun beni zorla hastaneye götürüp neden arabamı kullanıyorsun şuan?"

"Yanlış düşüncelere kapılayım deme sen bana ilk tanıştığımız gün çarptığında-"

Sözümü kesti "Sen arabamın önüne atladığında" diye düzeltti beni.Tamam öyleydi ama zorla yapmıştım keyfimden değil.

"Her neyse işte hepsi Orhan denen adam yüzünden oldu zaten, o gün beni evine götürdüğün için bende seni hastaneye götürüyorum, borcunu ödemiş oluyorum.Sende bilmiyordun çünkü."Başını bir kere sallamakla yetindi.Geriye kalan zaman da arabada sessizce oturduk.