KANIN MERKEZİ

1. İLK PLAN

Herkeseeeee selammm.

Çok çok çok heyecanlıyım.

Daha sonra uzun uzun konuşurum şimdi sizi derhal okumaya davet ediyorum.

Keyifli okumalar...

(Kitaptaki değişiklikler için kitabı kütüphaneden çıkarıp tekrar eklerseniz sorunsuz ve eksiksiz okuyabilirsiniz.)

^^^^^^^^^^^^^^

Oyun tam şuan başlamıştı.

Sağa dönüp bulduğum ilk sokağa girdim.Koşmaktan nefes nefese kalmış alnımda oluşan ter damlalarıma korkudan oluşan kalp hızlanmalarımda eklenmişti.Aslında korkmuyordum.Ama bunu onların bilmesine gerek yoktu.

"Ben bittim" diye fısıldadım adamların duymasını sağlayarak.

"Maral!" Tok sesli bağırış ve ardından ayak sesleri ilişti kulağıma.

"2 dakika kaldı, söylediğim yerde söylediğim şeyi yapmazsan aileni öldü bil." Onlar benim ailem değildi ama bunlar yine bilmeyecekti.

Duyduğum şeyle ne yapacağımı düşünmeye devam ettim.Kafamı iki yana salladım,bu olmamalıydı.Ne yapacağımı düşünüyorken bir anda şakağımda soğuk metali hissettim.Gözlerimi sıkı sıkı kapattım."Kaçamazsın.Tehlikeli olsa da yapmak zorundasın,seçenek hakkın yok."

Derin bir nefes aldım."Yap...amam." Kekelemek mi?Maral çok iyi oynuyorsun kızım.

Şuan tam bir zavallı gibisin Maral.Onların gözünde,tam istediğim gibi.

Adam silahı bana doğrultup karşımda durdu.Tam ağzını açmıştı ki telefonunun zil sesiyle susmak zorunda kaldı.Hızla telefonunu açıp kulağına götürdü ve bir süre karşı tarafı dinledi.Ben de o sıra etrafıma bakındım kaçacak,kurtarılacak bir yer arıyormuş gibi.

Adam bir anda sert bakışlarını bana kaldırdı ve aceleci bir şekilde karşı tarafı onaylayıp telefonu cebine koydu."Hadi Maral, işin ucunda ailenin hayatı söz konusu."

Kafamı hafifçe salladım ve geldiğim yoldan geri dönüp düz ilerledim.Kolumda ki saate baktım.Saniyeler vardı.Koşmaya başladım..Caddeyi gördüğüm an biraz daha hızlandım.Tam ışıkların orada durdum, sol taraftan gelen arabalara baktım.Telefonumun titremesiye hemen aramayı cevapladım."Arkandayım sana koş dediğim an karşıya geçeceksin." Gözlerimi devirdim, kendini bir halt sanıyordu bu da.

Kafamı salladım hafifçe görüp görmemesini umursamayarak.

"Bir şey olmayacak.Adamın hakkında ki bilgileri bu işi başardığın an, görevlerde başrollüğü üstleneceksin.Başaramazsan..."

"Öyle bir şey olmayacak" dedim lafını sertçe keserek.Derin bir nefes alıp önümden hızla geçen arabalara bakmaya devam ettim.Korkuyormuş gibi davrandım.Telefonun ucundan önce bir hışırtı geldi daha sonra yüksek sesle bir bağırış.

"Şimdi.Koş Maral."

Duyduğum emir sesiyle gözlerimi sıkıca kapatıp karşıya geçmek için adımlarımı attım.Karşıya geçene kadar açmayı planlamadığım gözlerime araba feneri gelince hızla açtım ama bir şey göremedim.Korna sesi, şaşkınlığım, korkum hepsi aynı anda üzerime gelmeye başladı.Ellerim titriyor olduğum yerden bir adım daha atamıyordum korkudan.

Yani dışardan böyle gözüktüğüme eminim.Tam istediğimiz gibi Maral, devam et!

Araba üzerime hızla gelirken gözlerimi tekrar hızla kapattım.Telefonun ucundan bağırış sesleri geliyordu.Aldırmadım.Büyük ihtimal ne halt yediğimi soruyordu kızgınca.Planı onlara sormadan değiştirmiştim.Çünkü ben nasıl istersem, öyle olurdu ve olacaktı.