KANIN MERKEZİ

17. SIR TAKASI

Merhabalar.
ve
Keyifli Okumalar.

Satır arası yorum yapmayı unutmayın.

95 oy + 150 yorum sınırı geçildiğinde yeni bölüm gelecek.

İyi ki buradasınız <3

^^^^^^^^^^

Şaşkın bakışlarım Yaman'ın üzerindeydi.Donakalmıştım resmen.

"Maral!"

Siktir! Ali şimdi değil hayır.Sonuçta Yaman maskeli kadının etrafında Selen'i ve Ali'yi görmüştü.

"Maral abla!"

Bir siktir daha.Damla bildiği kızın benim yanımda ne işinin olacağını sorgulayacaktı tabiki.

Tahmin etmediğim bir patlayış olacaktı bu ve biraz erken.Hızla telefonumu cebimden çıkarıp Ali'yi aradım.İlk çalışta açmasıyla hemen konuştum."Arabaya dönün, derhal yönünüzü değiştirin."

"Şerefsiz nerede? Ne diyorsun Mar-" Ali'nin sesini sertçe kestim."Dediğimi yapın sadece."

"Tamam be, ne bağırıyorsun." dedi ve telefonu kapattı.

Yaman'ın şüpheci bakışları üzerimde dolandı."Bir şeyler karıştırdığına emindim." Boynuna sarıldığı adam debelenmeye başlarken Yaman daha da sıktı."Rahat dur lan, it."

Yavaşça onlara doğru yürüdüm.Yaman gözlerini adamdan çekip tekrar üzerime dikti."Bana şuan bir şeyler anlatmalısın, sence de öyle değil mi Maral?"

Omuzlarım düştü, nefes alıp verdim."Anlatacağım ama müsaade et şu şerefsizin işini bitireyim." dedim tam karşılarında dururken.Yaman'ın sorgulayan bakışlarını umursamadan adamı kendime çekip ondan kurtardım.

"İyi izle Kırcalı, dünyanın en çok pezevengi ödülüne sahip birinin ölümüne tanık olacaksın." dedim adamın gözlerine bakıp sırıtarak.

"Kim bu adam Maral, neden öldürüyorsun, nasıl? Şuan bir bok anlamıyorum." dedi sitemle.

"Kadınları zorla fuhuşçuluğa zorlayan," der demez sol çenesine doğru sert biir yumruk attım.Yere düştüğü an yakalarından tutup tekrar kaldırdım ve devam ettim."Onları taciz eden, uyuşturucu kullandırtan," derken bir yumruk da burnuna salladım.Kırılma sesi kulaklarıma dolduğu an üst üste yumruk atmaya başladım."Şerefsizin teki kısaca."

Yumruklarımın arasında "Yapma, kurbanın olayım." diye sayıklayan şerefsizi duymamazlıktan geldim.Bıçağımı bir hızla çıkardım ve elini yere yapıştırdım."Bu ellerinle dokundun değil mi?" diye bağırdım.Sabırsızca elimdeki bıçağı kaldırıp avcuna sapladım.Acı içinde haykıran adama aldırmadım.

Yaman yaklaştı fakat sessizdi.

Adamın ağlayışları içinde diğer elini de deştim, içim soğumuyordu.Ben ne yaparsam yapayım o kadınları hatırladıkça içim hiç bir zaman soğumayacaktı."Gebereceksin, yavaş yavaş." diye fısıldadım kulağına doğru.

Saplayıp bıraktığım bıçak elinin diğer tarafından çıkıp toprağa saplanmıştı, elini hareket ettirdiği an canından can gidecekti.

Koluma değen elle geri çekildim."Karışma, sakın!" Gözüm dönmüştü, etraf ekstra karanlıktı benim için."Bu it kolay ölmeyi hak etmiyor." dedim hırsla.Saçlarıma değen elden sonra sesi doldu kulaklarıma."Anlıyorum güzelim ama sakin olmasın."