Mafya/Jeon Jungkook

Bölüm 7

Beni nasıl bulabilmişti?Gerçekten o olamazdı değil mi?Onu ne kadar özlediğimi biliyor muydu acaba?

Çikolataları Hye San unnieye geri verip kapıya doğru koştum ama bu gördüklerim de neydi?Jungkook ne alaka?Neden onunla sarılıyordu?Benim için gelmemiş miydi?

Tüm bu sorular kafamın içinde dönerken kapıya doğru gidip,fısıldadım:
"Taehyung..."
Beni hemen farketmişti.Jungkook'a baktığımda şaşırmıştı.Taehyung'da aynı şekilde...

"Meleğim...Senin ne işin var burada?"
Evet,bana hep 'meleğim' diye seslenirdi.Sanırım ona aşık olma sebeplerim arasında bu da vardı...

Birden boynuna atlayıp,yıllardır hasret kaldığım kokusunu içime çektim.Biraz afallamış gibiydi ama o da çok geçmeden ellerini belime doladı.Bu hareketiyle göz yaşlarım istemsizce yanaklarımdan düşüp kot ceketini ıslatıyordu.Ağzımdan bir hıçkırık kaçtığında başını saçlarıma gömüp konuşmaya başladı o huzur veren sesiyle:
"Şşşt,geçti meleğim,sakin ol..."
Seni görmemle bile kalbimi hissetmezken,bu pozisyonda...Tanrım!Umarım kalp atışlarımı duymamışdır.

Ondan biraz uzaklaşıp,yaşlı gözlerle ona baktım.Onun da gözleri dolmuştu ama umrumda değil.

Birden onu göremediğim her anın hıncını çıkartmak istercesine göğsüne vurmaya başladım.Ağlıyordum ve bağırıyordum:

"Seni ne kadar özledim biliyor musun aptal...Sana ne kadar ihtiyacım oldu...Ama sen yoktun...Nereye gitmiştin?Beni bırakıp...Hani beni hiç bırakmayacaktın?Yalancı.."

Beni kendine çekip sarıldığında bu sefer bağırma sırası ondaydı:
"Bende seni çok özledim...Sana çok ihtiyaç duydum.Neden gittiğimi,nereye gittiğimi herşeyi anlatacağım.Sadece...Biraz daha böyle kalalım..."

Kalbim atmıyordu artık.O da bana sarılmayı seviyordu.Ama ben onun hakkında herşeyi seviyordum...

Tabiki de bu anımız uzun sürmedi.Sizce kim bozmuş olabilir?
Doğru cevap...

Jungkook...

"Ne oluyor burada, Tae doktorcuğu nereden tanıyorsun?"dedi çatılmış kaşlarıyla.İki dakika bırakta hasret giderelim.Yeter artık!!!

Taehyung bana bakıp konuştu:
"Doktorcuk mu?Hwa Rin mi?Biz onunla çocukluk arkadaşıyız..."
Arkadaşmış!Hah!Benim için arkadaştan çok daha ötesin Taehyung...Keşke bunu görebilsen...

Sonra devam etti:
"Peki siz nereden tanışıyorsunuz?"dedi belimdeki eli sıkılaşıp beni kendine çekerken...Heyecanlanmıştım.Acaba beni kıskanmış mıdır?

Yok,canım daha neler?O beni arkadaş olarak görüyor maalesef...

Jungkook bir Taehyung'un belimdeki eline bakıp bir de bize baktı.
"Doktorcuk...Yanlış işlere karıştı Tae.Artık burada kalacak."
Taehyung gözlerini büyüterek bana baktı.
"Mafya mı oldun meleğim? Sana hiç yakıştıramadım.Nasıl böyle birşey yapabilirsin.İnanamıyorum sana..."
"Saçmalama Taehyung.Buraya tedavi için geldim ama hala neden buradayım bilmiyorum..."dedim Jungkook'a delici bakışlar atarken.

"Seni burada zorla mı tutuyor?"dedi sesindeki sinir gözle görülebilir cinstendi.Taehyung her zaman abim gibi davranmıştı.Onunla bir uçurumun kenarında tanışmıştım.O ortaokul sondaydı bense 7'ye gidiyordum...İntihar edecekti...Onu kurtarmıştım.Kız kardeşi öldüğü için onun yanına gitmek istiyormuş.Orada arkadaş olmuştuk.O zamanlar kardeşinin ölümünü hazmedemiyordu.Berbat bir haldeydi.O liseye giriş sınavlarına hazırlankrken yanında olmuştum hep.Ertesi sene o da bana yardım etmişti ve onun gittiği liseyi tutturmuştum.Birlikte okumaya başlamıştık.Okulda her zaman beni korurdu.Daha sonra okulunu bitirince yurt dışına gitmişti.Bende lise sondaydım.O gidince hayatım bomboş olmuştu.6 sene boyunca her gece görüntülü konuşmuştuk.Yine de ben onu çok özlemiştim.Bugünde geri dönmüştü.Hala neden yurt dışına gittiğini bilmiyordum.O beni her zaman kız kardeşi gibi görmüştü.Gidenin yerini dolduramasam da...Ama ben onu abi gibi görmeyip ona aşık olmuştum...

Sorduğu soru aklıma gelince kısık bir sesle cevap verdim:
"Evet..."
Kaşları daha çok çatılmıştı.Jungkook'un üzerine doğru giderken kolundan tuttum.
"Yapma,sana herşeyi anlatacağım."
O sırada Namjoon söze atladı:
"Bencede Tae,oturup adam gibi konuşun."Namjoon da mı Taehyung'u tanıyordu?

Bileğimden tutup yavaşça salona doğru yönlendirdi.Koltuklardan birine oturup tam yanına da beni oturtturdu.

Herkes salona toplanınca konuşmaya başladı:
"Jungkook,neden Hwa Rin burada?Onu nasıl zorla tutabilirsin?".Kaşları hala çatıktı.
Jungkook'ta ben bilmem der gibi ellerini kaldırdı.
"Ben bilmiyorum,doktorcuk anlatsın."

P*ç herif!

Taehyung bana dönüp kulağımın arkasına bir kaç saç telini atıp konuştu:
"Anlat meleğim.Korkma!Sana birşey yapamaz ben buradayım."
Ellerimi tuttuğunda kalbim ağzımda atıyordu.Tanrım!Bu normal mi?

♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤

2 saat içinde birçok sorunun cevabını alıp,cevabını vermiştim.

Taehyung'un sonunda neden yurt dışına gittiğini öğrendim.
Kansermiş!Ve yurt dışında tedavi olmaya gitmiş.Bana söylemeden hemde...

Neden bana söylemediğini sorduğumda ise son senemde üniversite sınavlarına hazırlanırken aklımın meşgul olmasını istemediği için söylememiş.Ona biraz kızsamda hasta olmasına rağmen beni düşündüğü için çabucak affettim.Zaten onun tatlılığına nasıl dayanabilirdim ki...

Ona da yaptığım aptallığı anlattım ve buraya hapsolduğumu söyledim.Jungkook'a çok kızmıştı.Ve beni bırakmasını söylemişti.Ama tabiki mafya bozuntusu beni bırakmayacağını söylemişti...

Buna hiç sevinmesemde bir süre burada bizimle kalacağını söylediğinde ise mutluluktan havaya uçmuştum...

Onu çok özlemiştim ve bu özlem gidermek için iyi bir fırsattı...

Daha sonra ise bu evden ayrılırken beni de yanına alacağını söylemişti.Jungkook'ta onun biraz sıkacağını söylemişti ama Taehyung yapardı...

Çünkü o her zaman benim kahramanımdı...

♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤

Eveeeet!Tae'yi hikayeye katmam hakkında ne düşünüyorsunuz.
Kolay kavuşmalar güzel değildir....

Votelemeyi ve yorum yapmayı unutmayın...❤❤❤